Nyköping en Stockholm

Omdat we als volgende doelstelling hebben om de plaatsen Nörköping en Stockholm te bezoeken, kiezen we voor een camping die daar precies tussen ligt, en wel in het plaatsje Nyköping. Er zijn overigens heel veel plaatsen in de omstreken die op -köping eindigen. In de gauwigheid noteren we naast Nörköping en Nyköping ook nog Jönköping, Falköping, Lidköping en Linköping.

Dat prikkelt de nieuwsgierigheid. Wat betekent het achtervoegsel -köping? Dat blijkt minder spannend dan gehoopt. Namelijk dorp of stadje. Dat kennen we in het Nederlands natuurlijk ook. Denk maar aan Ouddorp, Zaanstad, Badhoevedorp, en ga zo maar door.

Okay. Maar we zitten nu dus in het plaatsje Nyköping. Op alweer een prachtige camping. Slechts 10 meter scheidt onze tent van de Baltische zee. Wij staan op gras en die 10 meter is strand. En de volgende campinggast zit op 100 meter afstand. Kijk, zo hebben wij het graag. 

En vanuit de tent kijken we zo de zee op.

Een kudde eenden komt ons nog even inspecteren.

Maar ze vinden ons kennelijk goed volk, want na een poosje trekken ze zich rustig terug richting het water.

Tot overmaat van happiness worden we 's avonds ook nog eens getracteerd op een fraaie zonsondergang. We prijzen ons overmatig gelukkig.

We hopen hier in Nyköping ook van een probleem te worden verlost. Onze auto is namelijk aan een Kleine Beurt toe. Dat duurt in een garage ongeveer een tot anderhalf uur. Maar we moeten er even bij gematst worden, want we hebben geen tijd om te wachten op de tijd die waarschijnlijk met een reguliere afspraak gemoeid zal zijn. En we denken dit in een klein stadje beter te kunnen regelen dan in een grote stad als bijvoorbeeld Stockholm.

Nu hebben we dat in Kalmar al geprobeerd. Die plaats heeft een Toyotadealer. En op internet leren we dat die om 09.00 uur open gaat voor klanten. Dus sta ik er de volgende morgen op de stoep met mijn gezicht op smeekbede.

Maar ook al heeft de receptionist van de werkplaats alle begrip van de wereld voor mijn moeizame situatie, hij is onverbiddellijk. Het strakke werkschema laat geen instekertjes toe. Het eerste moment dat hij me kan helpen is precies over één week, 's morgens van 07.00 uur tot 08.30. En daar kan ik het mee doen.

Tja, dat is ook wat. Dan moeten we hier een week blijven wachten. Zonde van de tijd. Dorine en ik overleggen, en het meest zinnige alternatief lijkt ons uiteindelijk om in Stockholm ons geluk te beproeven. We kunnen ons kampement waar ook ter wereld natuurlijk altijd opbreken en op een camping bij Stockholm gaan staan.

Om taalproblemen voor te blijven, ga ik met mijn situatie naar de receptionist van de Kalmarse camping. Stockholm blijkt vijf Toyotadealers te kennen. Maar wie hij ook belt om een afspraak te maken, hij krijgt steeds een computer aan de lijn. En als je daarmee doorschakelt ("Om u beter van dienst te kunnen zijn, volgt hier een keuzemenu") om een tijd af te spreken, moet je je kenteken opgeven. Vervolgens blijkt ons Nederlandse nummerbord niet in het Zweedse model te passen. Vergeet het dus maar, die afspraak. 

Als hij via allerlei omwegen uiteindelijk toch iemand aan de lijn krijgt die handmatig in het systeem kan kijken, blijkt dat de wachttijden in Stockholm tenminste drie weken in beslag nemen. En uitzonderingen worden niet gemaakt. Wij weten even geen oplossing meer.

Dat wil zeggen, we besluiten om dan toch maar de Kalmar-oplossing te kiezen. Volgende week. En dan verkassen we ondertussen maar naar een wat centraal gelegen plek zoals Nyköping, om van daaruit de omgeving te gaan afgrazen. En dan moeten we de volgende week maar weer naar hier in Kalmar terug. Balen, maar het is niet anders.

Maar nadat we naar Nyköping verkast zijn, vindt Dorine het de moeite waard om het ook daar nog eens te gaan proberen. Ik zie daar de zin niet meer zo van in. Want als Stockholm drie weken nodig heeft, zal het hier toch niet zoveel anders zijn?

Dorine laat zich echter niet van de wijs brengen en gaat de garage binnen. En 10 minuten later komt ze terug. Met een afspraakbriefje in de hand. "Morgen om negen uur", meldt ze triomfantelijk.

Als ik van mijn stoel had kunnen vallen, had ik dat vast en zeker gedaan. "Hoe heb je dat in hemelsnaam versierd? Vrouwelijke charme, slimme truc of puur geluk?" Het blijkt van alles een beetje.

Als ze de garage binnen loopt, spreekt ze de eerste de beste man aan die ze tegenkomt. Dat blijkt gelukkig geen techneut van de werkplaats, maar een salesman. En die gaat professioneel nu eenmaal anders met klanten om. Als hij Dorines verhaal aanhoord heeft, zegt hij "Kom maar mee, dan gaan we dat eens even netjes regelen."

Hij gaat voorop naar de werkplaats. De techneut stribbelt natuurlijk tegen. Want er is geen plek in het werkschema. Maar hij is duidelijk geen partij voor de autoverkoper. En het gevolg is, dat als we de auto om 9 uur brengen, ze hem wel zullen behandelen door gebruik te maken van de speling tussen de bedrijven door. We zijn gered!

De volgende dag brengen we de auto op de afgesproken tijd. En besluiten om deze dag niets anders op het programma te zetten dan het centrum van Nyköping. Want dat ligt op loopafstand van de dealer.

Zo gezegd, zo gedaan. Nyköping heeft gelukkig wel een knus centrum.

En je moet niet denken dat Nyköping geen gewicht in de schaal legt. Want zelfs Benny Andersson van ABBA treedt er op.

We vermaken ons er prima. En om kwart over elf komt het verlossende SMS-je dat de auto klaar is. Kunnen we met ons oude vertrouwde vervoersbeest met al 238.000 km op de teller weer 15.000 km verder. Kalmar wordt netjes afgebeld en het leven kan door!

De volgende dag staat dan toch echt Stockhom op het programma. Het is moeilijk om daar een goede parkeerplek te vinden. Uiteindelijk vinden we er een op ruim een kilometer van het centrum. Dat lopen we wel. Alleen komen we geen wijs uit de Zweedse verkeersborden.

We hebben natuurlijk geen zin in een flinke boete, dus vragen we allebei aan een verschillende locale persoon of we in deze straat kunnen parkeren. Dat blijkt geen probleem. Netjes je auto aanmelden bij de parkeerautomaat en klaar is Kees.

De vraag waar van daaruit het centrum ligt, is gemakkelijk te beantwoorden. "Die toren in de verte is het stadhuis", zegt Dorine gedecideerd. Op mijn vraag hoe ze dat weet  -  want ze is hier nog nooit geweest  -  krijg ik als antwoord dat dat plaatje in het internationale stedenkwartet zat waar ze in haar kindertijd mee speelde. Kijk, zo leerde je nog eens wat.

Ook van dichterbij toont dit gebouw zich de moeite waard.

Stockholm blijkt een stad van veel water en mooie oude gebouwen.

We beginnen onze voettocht bij de oude nucleus waar alles is begonnen, Ridderholmen.

En vervolgen onze weg door de smalle en gezellige straatjes.

Aan een kerktoren haalt een man levensgevaarlijke toeren uit om de kerkklok op te knappen.

En ook het Koninklijk paleis wordt uitgebreid door ons bekeken.

Wij vinden het opvallend dat de kanonnen die het paleis verdedigen, eerst door de Zweedse vlag heen moeten schieten voordat de kogels de loop kunnen verlaten.

Op een feeëriek pleintje maakt iemand sfeervolle muziek. Zou ik ook nog wel eens willen doen.

In de winkelstraat komen we een tentje tegen die Acai verkoopt. Een uiterst gezond maaltje van bessen en fruit dat we hebben leren kennen in Pipa (Brazilië). Dat moeten we natuurlijk nog eens uitproberen.

Erg opvallend is het feit dat de electrische step hier een van de meest gebruikte vervoermiddelen is.

Ook hier ontbreekt de tegeltjeswijsheid niet.

En alles wat ik over het uiterlijk van de Zweden heb gezegd, moet ik relativeren na het zien van deze kleurrijke etalage.

En natuurlijk kunnen sommige kledingstukken ook aangename verrassingen verborgen houden.

Maar als we achter dit alles een grote accolade zetten, dan moet de conclusie zijn dat Stockholm alleszins de moeite waard is om er een paar dagen durende stedentrip aan te wijden. De stad is interessant en gezellig.

Alleen, als we bij de auto terugkomen, wacht ons een onaangename verrassing. Boete van 130 euro. Nadat we ons uit hebben laten leggen waarover dit gaat, blijkt dat wij op een stukje straat van 15 meter staan waar alleen geladen en gelost mag worden. Duidelijk herkenbaar aan de gele streep (???)

Nou, dat laat ik niet op me zitten. Het politiebureau is toevallig net om de hoek. Na drie keer van het kastje naar de muut gestuurd te zijn, kom ik uiteindelijl bij de dame die erover gaat. 

Ze heeft alle begrip voor mijn verhaal. Het Zweeds niet begrijpen, geen duidelijke gele streep die me op het goede spoor had kunnen zetten, etc. Ze raadt me aan om een officieel protest in te dienen omdat dat mogelijl wel kans maakt. Maar dan moet ik eerst betalen en dan krijg ik een formulier waarop ik alles uiteen kan zetten. Nou ik betaal niks! "Dan kan ik verder niks voor u doen" is haar antwoord. 

Later in de auto bespreken we de zaak en de mogelijke consequenties. We laten onze fantasie de vrije loop, zien ons bij de grens al aangehouden worden, en als ik nog steeds niet betaal in de Zweedse bak belanden. Hahaha, nee, zo'n vaart gaat het niet lopen. Onmogelijk. Maar we zijn wel benieuwd wat voor staartje dit muisje gaat krijgen.