Split en de rest

De volgende stad die we aandoen aan de schitterende Kroatische kust, heet Split. In het collectieve brein van de Nederlandse bevolking is deze plaats nauwelijks tot niet bekend. Okay, wellicht bij voetballiefhebbers omdat het een beroemde club huist, namelijk Hajduk Split.

Maar het is pas sedert ongeveer 10 jaar een serieuze vakantiebestemming geworden, omdat eerst het oorlogsgeweld van een instortend Joegoslavië achter de rug moet zijn voordat toeristen bereid zijn om daar en masse hun vakantie door te brengen. Daarmee hebben de toeristen van een vroeger uur wel pech gehad, want het blijkt een prachtige stad.

De oorsprong van Split moet gezocht worden bij de Romeinse Keizer Deocletianus, die leefde in de derde eeuw na Christus. Oftewel de vijfde eeuw voor Karel de Grote.

Hij was afkomstig uit deze streek, en toen hij aftrad als Keizer, besloot hij zich te vestigen in zijn geliefde Dalmatië. Op de plek van het huidige Split bouwde hij een enorm paleis. Zo is deze stad ontstaan: Het huidige historische centrum is tegen dit paleis aangebouwd.

Van het paleis zijn alleen de ruines nog over.

Alleen de kelders zijn nog goeddeels intact.

Split ligt aan de Adriatische kust en heeft dus ook een haven en gezellige boulevard.

In deze prachtige omgeving hebben zich veel kunstenaars gevestigd. Split heeft tegenwoordig dan ook het imago van een kunstenaarsstad. Of het daar iets mee te maken heeft, is mij onbekend, maar ik liep hier zowel tegen veel humoristische kunst aan

..... "met mijn grote en ongeëvenaarde wijsheid" .....

..... Imagine, John Lennon .....

als tegen tegeltjeswijsheden. 

Qua Engels spreken wordt hier wel een apart soort dialect gesproken.

Split gaat in de toekomst ongetwijfeld uitgroeien tot een belangrijke toeristische bestemming. Zoals de hele Kroatische Adriatische kust trouwens. Als we bijvoorbeeld na Split weer doorrijden komen we langs het plaatsje Trogir. Even een kop koffie? Laten we dat maar doen. Schot in de roos. Leuk, oud en gezellig.

Het leuke is dat ze hier kennelijk ook Sinterklaas kennen.

Maar ze zijn wel verder ontwikkeld dan wij, want er is geen Zwarte Piet te bekennen.

Na de koffie komt de lunchtijd. En dan rijden we net tegen dit plaatje aan:

Ja, dat is toch wel heel apart, zo'n bijna-eiland. Het heet Primosten. "Effe kijken wat daar loos is?"  "Ja gezellig."  En dat blijkt het ook te zijn.

Wat we hier heel bijzonder vinden, is dat er op de top van dit bijna-eiland een kerkje staat met daaromheen een riant kerkhof. De doden hebben de mooiste plaats. Vol in de zon, een riant uitzicht, en een beetje dichter bij de hemel .....

Het laatste kustplaatsje dat we aandoen, is Zadar. Ook alweer een landtong, annex schiereiland. Met ook weer veel historie in het centrum. Alleen worden hier de traditionele gebouwen afgewisseld met recht toe recht aan-bouw. En dat doet naar mijn gevoel wat afbreuk aan de sfeer. Maar dan nog blijft het plezierig om hier wat tijd door te brengen.

Onze konklusie moet zijn dat de Adriatische kust van Kroatie zeer verrassend is, en uitgesproken de moeite waard om er een Mediterrane vakantie te slijten.