Villa La Angostura

Allereerst natuurlijk  -  hoe kan het anders na zo’n smeekbede van Jan  -  een foto van Dorine met haar Argentijnse coupe. De “bontjas” hebben we er maar bij geïmproviseerd .....

Als we van Bariloche met de bus naar Villa La Angustia rijden, volgt die een heel eind de kustlijn van het meer dat we vanuit onze studio in de eerstgenoemde stad zo goed konden zien. Op deze manier zien we Bariloche langzamerhand uit ons blikveld verdwijnen. Steeds zien we het nog weer een keer, maar dan weer iets verder weg. Alsof de stad nog geen afscheid van óns wil nemen. Op de laatste foto ‘s zien we de plaats aan de overkant van het meer uiteindelijk vervagen .....

Op naar Villa La Angostura. De keuze voor een bezoek aan dat stadje is tweeledig. In de eerste plaats is het het centrum van een prachtig merengebied waar we inmiddels al het nodige van hebben kunnen aanschouwen. En ten tweede heeft het iets van doen met Koningin Maxima. 

Ik zeg hier expres niet alleen maar Maxima, maar in alle duidelijkheid Koningin Maxima. Zo geef ik uiting aan het respect dat ze wat mij betreft verdient. Kijk, ik ben sowieso voorstander van de Monarchie. Als ik alle ellende zie die een “rechtvaardig” systeem van een democratisch gekozen president  -  zoals in de  Verenigde Staten  -  met zich meebrengt, in de vorm van de partij modderworstelen van Hillary en the Donald, dan ben ik blij dat we in Nederland een constitutionele monarchie hebben.

En dan heb ik het nog niet eens over de miljarden verslindende verkiezingsstrijd van die twee. Dan steken die onbenullige miljoenen die ons koningshuis kost, daar toch uitermate schril bij af. En dan krijg je daar toch wel mooi een aantal opgepoetste handelsmissies waarvoor alle deuren open gaan, expertise in waterbeheer en microfinanciering, aanzien in de wereld en heerlijke balkonscenes voor terug. Over kosten-baten gesproken ..... !

En nou hadden we eerst Beatrix. Vond ik al een prima koningin. Okay, een beetje stijfjes. Ik had ook wel eens door die haren willen raggen en kijken hoe ze er dan uitzag. Maar ze kweet zich In ieder geval met volle verantwoordelijkheid van haar taak.

Daarna kregen we Willem-Alexander. Opgevoed door zijn moeder. Dus de dreiging van stijfsel was vanaf het begin af aan aanwezig. Maar goed, toen kwam Maxima in beeld. Zuid-Amerikaanse Samba. Elegantie. Flair. Gratie. En Zumba-instructrice.

Zumba-instructrice? Ja, wel degelijk. Weliswaar heb ik haar diploma nooit gezien. En weet ik niet eens waar ze haar opleiding in deze heeft genoten. Maar het moet wel. Want hoe soepel is Willem-Alexander zich sindsdien gaan bewegen? Hij marcheert niet meer als een Polka-fanaat, maar hij danst door het leven. De Salsa, de Pañuelo, de Paso Doble, de Rumba, de Merenque, you name it .....

Allemaal van Maxima overgehouden. Daarmee swingt ons koningshuis als nooit tevoren, en kan de Monarchie weer 50 jaar vooruit. Laten we trouwens hopen dat Prinses Amalia later ook weer een Zuid-Amerikaanse prins aan de haak slaat.

Maar goed, in al mijn enthousiasme dwaal ik af. Koningin Maxima dus. Daar had ik het over. Het gerucht ging dat haar broer een restaurant bezat in Bariloche. Dus toen ik in die stad was, heb ik me daar wat in verdiept.

De broer heet Martin. Dat spreek je in Argentinië uit als Martién. Hij is twee jaar jonger dan Koningin Maxima. En hij is inderdaad één van de drie uitbaters van het restaurant Tinto Bistro in Bariloche. Maar hij is niet de eigenaar. Want het restaurant blijkt eigendom te zijn van ons aller Koningin!

Een beetje mannelijke Zorreguieta is daar natuurlijk niet blij mee. Dus heeft Martin eens goed om zich heen gekeken en is hij  -  naast zijn werk in het restaurant van zijn zus  -  een eigen bistro begonnen. Heet ook Tinto Bistro. En wel in  -  je raadt het al  -  Villa La Angostura. 

Nou blijkt de keuze voor deze plaats ook alweer geen toeval. Toegegeven, het feit dat hier een hoop toeristen van de meren komen genieten, zal zeker een argument zijn geweest. Maar Martin en Koningin Maxima komen hier vandáán. Ze zijn hier opgegroeid. Ze zijn hier zelfs geboren. En Ouweheer Zorreguieta en zijn vrouw schijnen er nu nog te wonen. Allemaal evenzovele sentimentele redenen dus.

Willem-Alexander en Koningin Maxima komen hier ook nog regelmatig. Skiën en familiebezoek. Nog sterker, ze hebben hier aan het meer ook een eigen optrekje. Met uitzicht op het water. Je moet dat watermanagement in de praktijk wel een beetje bijhouden, natuurlijk.

En zo kunnen ze als ze in Argentinië zijn, ook van enige privacy genieten. Van mij mogen ze. Ik gun het ze van harte.

Maar goed, het verhaal is nog niet af. Mijn alter-ego Sherlock draait hier overuren. Ik moet natuurlijk weten waar het restaurant van Martin uithangt. En na enig speurwerk ben ik er achter: Midden in het stadje. Met uitzicht op het drukste kruispunt.

Alleen, het zit sinds kort dicht. Potdicht. Gesloten gordijnen. Mocht ik nog de illusie hebben om hier Martin de hand te kunnen schudden, dan kan ik die nu wel laten varen.

Boze tongen beweren dat zoveel Nederlanders bij hem kwamen eten, dat het restaurant te klein werd. Hij schijnt nu met nieuwbouw bezig te zijn. Veel groter. Heeft hij ruimte om nog veel meer Nederlandse handen te schudden. En door tijdsgebrek ben ik er ook niet in geslaagd om het nieuwe gebouw op de gevoelige plaat vast te leggen.

Wel wordt er in doorgaans welingelichte kringen in Villa La Angostura gefluisterd dat het restaurant op 1 november feestelijk zal worden geopend. Door wie is niet bekend. En ik ken het reisschema van Koningin Maxima niet. Dus daar doe ik geen verwachtingsvolle uitspraken over.

We hebben hier in Villa La Angostura trouwens een leuk huisje op de kop getikt. 50 m2 loft. Plus slaap- en badkamer. En aan de rand van het bos. Hier gaan we het wel drie dagen met elkaar uithouden.

Villa La Angostura is trouwens maar een mager stadje. Er lopen vreemde vogels rond.

Het lijkt op een Saloondorp met Duitse invloeden.

Helemaal niet de plaats waarvan je verwacht dat het een Koningin voortbrengt. Wel weer dat Ouweheer Zorreguieta hier vandaan komt. Maar niet zijn dochter. Die past beter in Nederland. Naast een Koning!