Stadjes in Zuid-Zweden

Zweden bestaat natuurlijk niet alleen uit de grote steden als Stockholm, Göteborg en Malmö. Wij rijden vanuit die laatste stad de zuidelijke kust langs, en ontdekken daarbij dat ook daar kleine parelstadjes te bewonderen zijn. 

De eerste plaats die we aandoen, is Ystad. En wel op 6 juni. Die datum zeg ik niet zomaar. 6 juni is namelijk een Zweedse nationale feestdag. Zoiets als Koningsdag in Nederland, maar dan wel zonder dat het nog iets met de koning te maken heeft.

Het feest dateert van 6 juni 1523 toen Gustav Vasa de alliantie met Denemarken verbrak en de eerste koning van Zweden werd. In 1916 werd de rol van deze koning geminimaliseerd en het feest veranderd in de Dag van de Zweedse Vlag. In 1982 werd er een wet aangenomen die bepaalde dat niet langer het banier centraal zou staan, maar dat we vanaf dat moment praten over de Zweedse nationaal-feestdag. En zo geschiedde. Waarvan acte.

We zijn er tevreden over dat we dat in Ystad mee gaan maken, en niet in een Big City. Want dan krijg je weer te maken met verkeersproblemen, wegafzettingen, parkeeronmogelijkheden en bombastische feestprogramma's zoals we dat in ons eigen land kennen. 30.000 bezoekers bij het feest van Radio 538, met een geboenkeboenkeboenk waar je op drie kilometer afstand nog gehoorschade van oploopt.

Wij willen liever zien hoe kneuterig Zweden zijn feestdagen viert. En dat krijgen we ook te zien. Om te beginnen lopen we in een half uurtje van onze camping naar hartje stad. Dat is al een verademing.

En het eerste dat ons opvalt is dat veel mensen hier opgetogen met papieren Zeedse vlaggetjes zwaaien. Kennelijk zit "de Dag van de Zweedse Vlag" nog scherp in ieders geheugen. Wet of geen wet.

Wat te denken van de festiviteiten? Er is een soort parade die loopt van het ene belangrijke plein naar het andere. Daartussendoor bevindt zich de koopstraat. En daar gaat de parade dus overheen.

We zien alles en iedereen die je bij zo'n parade verwacht. De vrijwillige brandweer, een peloton M.E.ers, groepen schoolkinderen, een hoempapa-groep, en een meute folkloristen. 

Ook een lange ketting aan motorrijders willen meeparaderen, maar die mogen uiteindelijk niet het slotplein op rijden en verdwijnen met veel geronk en geknetter via een zijstraatje. Duidelijk geen Harley Davidson rijders. Want die hadden dan vast het slotplein schoongeveegd.

Verder zijn er in de stad natuurlijk springkussens, kinderschmink-standjes, een open podium, en volksdansdemonstraties. Eh ... voor elk wat wils dus.

Wel aardig is, dat de parade wordt afgenomen door de Wachttorenblazer. 

Deze man heeft al sinds mensenheugenis de officiële taak om de stad veilig te houden. En met name vanaf 20.45 tot 01.00 dient hij vanaf een toren elk kwartier op een soort waldhoorn te blazen om daarmee de goegemeente het sein "Kust Veilig" te geven. En deze traditie wordt dus al jaren lang elke dag in ere gehouden.

Eigenlijk zou ik bij dit soort feesten een prominente rol voor de Burgemeester verwachten. Maar die is in geen velden of wegen te bekennen. Die heeft het qua folklorepower afgelegd tegen de Wachttorenblazer.

Tussen alle festiviteiten door bekijken we natuurlijk ook nog even de gebouwen. Want dat blijft overal waar we komen nu eenmaal een van onze vaste aandachtspunten. Ook in Ystad zien we weer een heel aantal opvallend gekleurde huisjes. Die doen het bij ons altijd goed.

Ook de kerk wordt met een bezoek vereerd.

En we sluiten de feestdag af met een pilsje op een terrasje bij het nabijgelegen strand.

De natuur voelt nog niets voor het idee om af te sluiten. 's Avonds barst er een geweldige onweersbui los. De eerste echte nattigheid op dit stuk van onze reis. Daverende donder, barre bliksems en een heftige hoosbui.

Dorine heeft het daar nooit zo op, en is dan bang dat onze materialen het misschien niet houden. Ik vind het daarentegen heerlijk. Nature at full speed. Geweldig, en zeker als ik daarbij knus in een droge tent zit. En die tent houdt zich helemaal fantastisch. Geen spoortje probleem!

De regen houdt aan tot de volgende morgen acht uur. En wij wilden doorrijden naar het stadje Kalmar. Een rit van netto zo'n vier uur. Maar ja, dat doen we wel graag met een droge tent. Het duurt tot 11.00 totdat alles  -  mede met behulp van een waterig zonnetje  -  in te pakken is.

Dus kunnen we met enige vertraging toch op weg. Op de route naar Kalmar komen we een paar interessante stadjes tegen waar we graag nog even voor omrijden of stoppen. 

Dat geldt in de eerste plaats voor Simrishamn. Een klein stadje met zowel een marine- als een jachthaven. Een leuke plek waar we met plezier even een kop koffie drinken met een rabarbertaartje. 

De volgende plaats op onze route heet Karlskrone. Ook hier is het interessant om even rond te kijken. Apart is dat de parkeerautomaat geen zin heeft om onze bankpas te accepteren. En klein geld hebben we niet. Dorine besluit dan maar een grote flap te gaan wisselen en komt behalve met het benodigde geld terug met de boodschap dat ze binnen toch wel errug lekkere smørrebrød heeft zien liggen.

Vooruit, de vrouw achter de toonbank was zo aardig om ons geld te wisselen, dus gunnen we haar ook de klandizie. Een snee brood, sla, komkommer en tomaat, twee gekookte eieren in plakjes en daarop een berg garnalen. Tja, zeg daar maar eens nee tegen.

Ook dit stadje is apart met zijn gebouwen.

Ook denken we even in Kazachstan te zijn gearriveerd, maar dat blijkt toch niet te kloppen.

Uiteindelijk belanden we toch nog voor het donker in Kalmar, op de camping van de plaats van bestemming.

De volgende dag gaan we Kalmar verkennen. Het is een vestingsstadje dat geheel ommuurd is,

en dat in het verleden ook nog eens zelf verdedigd werd vanuit een gefortificeerd kasteel.

En dat was nodig ook, want door de eeuwen heen is er tussen de Denen en de Zweden zwaar om gevochten. Met de Zweden als uiteindelijke winnaars.

Maar qua infrastructuur is het hier dus een interessant gebeuren. Veel historische gebouwen op een beperkt oppervlak, met een sausje van gezellige terrasjes.

In het centrum komen we weer allerlei interessante wederwaardigheden tegen. Zoals een kinderjurk die ook als theedoek gebruikt kan worden.

En we bekijken ook de etalages van een paar makelaars om een idee te krijgen van de huizenprijzen hier. Nou dat valt alles mee. Veel goedkoper dan in Nederland. Wat te denken bijvoorbeeld van dit aardige optrekje met 5000 m2 grond?

Vraagprijs 47.000 euro. Is toch niet vervelend .....

Het kasteel van Kalmar herbergt een schat aan historische informatie. Zo komen wij aan de weet dat op het eind van de Middeleeuwen Zweden, Noorwegen, Finland en Denemarken één rijk hebben gevormd. Maar niet voor lang. 

Ook binnen is het interessant. Wie wil er aanschuiven aan de koninklijke dis?

En was ik ooit koning van Zweden geweest, dat had dat ongeveer zó uitgezien:

Natuurlijk wel met naast mij:

En om mijn schouders de

koningsmantel die echt gedragen is bij een kroning in 16-zoveel. Alle er op geborduurde kroontjes zijn parels. Maar ja, ik geloof toch niet dat ik het zou ambiëren .....

Als we in het kasteel zo links en rechts eens wat deuren openen, vallen we plompverloren binnen bij een folklorecongres.

Het slot herbergt op dit moment een Vincent van Gogh-manifestatie. En daar moeten wij als Nederlanders natuurlijk naar toe. In een heel grote zaal krijg je een soort 360 graden projectie van schilderijen van Vincent, begeleid door stemmige muziek. En als extra attractie gaan de vogels in het schilderij plotseling vliegen, de molens draaien, het water stromen etc. Daarmee gaan de beeltenissen wel heel erg leven. Boeiend!

Na alweer vier stadjes is het nu weer tijd voor de natuur. Daar gaat de volgende logger over.