Transylvanië

27 augustus 2019 - Jibert, Roemenië

Als je door het midden van Roemenië rijdt, kom je allerlei namen tegen die allerlei associaties oproepen. Wat mij betreft geldt dat voor bijvoorbeeld het gebergte de Karpaten, en de regio Transylvanië. Als ik die namen hoor, moet ik altijd meteen aan Dracula denken. 

Maar daarmee doe ik deze streek ook wel wat onrecht aan. Want er liggen ook historische steden als Sibiu, Brasov en Sighisoara. We gaan hier dus zowel Dracula's voetstappen natrekken als deze interessante steden bezoeken.

Uiteraard is er ons veel aan gelegen om een prettige camping te vinden die centraal in dit gebied ligt. Zodat we alles vanuit één en dezelfde plek kunnen bezoeken. Dan hoeven we niet steeds te verkassen.

Als we ons oriënteren op een centraal gelegen camping, is de best gesitueerde pleisterplaats er een die luistert naar de naam De Oude Wilg. Dat is dus bingo! Want hier moet een Nederlandse man of vrouw zijn neergestreken vanwege de ontloken liefde voor een Roemeen(se). Want anders kom je hier niet. En het garandeert in ieder geval dat er met een Hollandse blik naar de hygiënische faciliteiten wordt gekeken. Dus dat gaat hem worden.

20190823_195627

De camping is gelegen in een klein dorpje dat luistert naar de naam Carta. De campinghoudster is inderdaad Nederlandse. Twintig jaar geleden madly in love gevallen voor een Roemeen, de onderwijzer van dit dorp. Zij is buiten het hoogseizoen reisleidster voor een Nederlands reisbureau. En zo komt Jan Splinter door de winter.

Na een dagje kneuteren op de camping wordt ons eerste reisdoel de stad Sibiu. Ook wel bekend onder de naam Hermannstadt. Veel steden hebben hier naast hun Roemeense ook een Duitse naam.

Dat komt omdat in de 12e- eeuw de Hongaarse koning Geza II gratis land plus extra privileges aanbood aan Saksen die bereid waren om zich hier te vestigen en daardoor mee te helpen om de Turken, Tartaren en Mongolen die af en toe dit gebied door de Karpaten heen binnenvielen om te plunderen, van het lijf te houden. Zo'n 500 gezinnen  -  ongeveer 2500 personen  -  maakten hier gebruik van.

Waarom kregen juist de Saksen dit aanbod? Wellicht was toen al bekend dat de Duitsers goede vechtersbazen waren. Wie zal het zeggen? In ieder geval werden er mede door de Saksen forten gebouwd, kloosters ommuurd en steden gesticht die gefortificeerd werden. Sibiu was er daar een van.

En waarom heet het hier dan Hermannstadt? Omdat ene Hermann indertijd de aanzet heeft gegeven tot de bouw van Sibiu als vestingstad.

Als we in deze stad aankomen, blijken we weer eens met onze neus in de roomboter te vallen. Het is toch echt niet dat onze neuzen Pinokkiaanse afmetingen vertonen, of dat de boter hier dik gezaaid is. Maar we hebben opmerkelijk vaak geluk.

Dit weekend blijkt er in Sibiu namelijk een Middeleeuws spektakel te worden georganiseerd. Met riddergevechten,

20190825_132800

oude ambachten,

20190827_11261720190827_11254920190825_13265220190825_132558

vroegere muziek

20190825_135835

en eten zoals vroeger. Ook zijn veel Sibiuanen middeleeuws verkleed.

20190825_13293720190825_13255020190827_111858

Tja, het is maar hoe je tegen dit soort gebeurtenissen aankijkt. Maar sfeervol is het wel.

Wij laten ons in ieder geval verleiden tot een Middeleeuwse maaltijd. Een gekruide worst, wat gebakken piepers en een volle schep onder uit de gebakken groenten-bak. Ouderwets lekker! Alleen wordt het geserveerd in een bakje van piepschuim. Maar allez, we gaan niet moeilijk doen.

20190825_134210

Ook word ik even vastgelegd in een schandpaal. Maar zo'n erkende boef ben ik uiteindelijk ook weer niet, dus word ik tijdig bevrijd.

20190827_112507

Op een gezellig terrasjespleintje staat een oude vleugel onbespeeld. En ja, dat moet je mij natuurlijk niet aandoen. Daar zit ik dus al gauw achter. Om in de sfeer te blijven speel ik de Elisabethan Serenade. Een lied met een Middeleeuwse verhaallijn. En dat wordt zeer gewaardeerd. Vooral door een groep Amerikanen. Waarschijnlijk vooral omdat Amerika in de Middeleeuwen als land nog niet bestond.

20190825_14152220190825_142757

Vervolgens staat Dorine er op dat ze me mag fotograferen op de Brug der Leugens. Het verband ontgaat me. Misschien wil ze ermee aantonen dat ik niet in mijn eerste leugentje ben gestikt. Maar goed, ik ben in een meegaande bui, dus ook dat laat ik me aanleunen. 

20190827_113232

Tussen al deze scenes door genieten we uiteraard ook van al het historische moois en de gezelligheid die deze stad te bieden heeft. We voelen ons er zeer tevreden bij en beleven dus een plezierige dag.

20190825_13232520190825_14063720190827_11334320190825_14083320190827_11475620190825_14092220190827_11341920190827_11330220190825_14102020190825_14520020190825_14531320190825_14573320190825_15162820190827_113617

20190825_153332

De ramen in de daken zien er soms net uit als ogen. Alsof de stad je constant in de gaten houdt.

20190827_113534

Het volgende etmaal is Barsov aan de beurt. Dat ligt 100 km verder. Onderweg loopt de route parallel aan de Karpaten.

20190827_11403720190827_113936

Ook komen we aparte huisjes tegen. Nou ja, armoe maakt waarschijnlijk vinding- en kleur-rijk.

20190825_162759

En ook al rijden we op een van de belangrijkste wegen van het land, een kudde koeien heeft gewoon voorrang.

20190827_11423920190827_114148

Ook in Barsov is het geluk ons alweer positief gezind. Want als we het gezellige centrum inrijden, blijkt het aantal beschikbare parkeerplaatsen niet in verhouding te staan met het aantal bezoekers.

Welk parkeerterreintje we ook proberen, alles is vol. En van de weeromstuit raken we steeds verder weg van het centrum. Uiteindelijk vinden we een plekje in een zijstraatje van een zijstraatje. Maar dan zijn we al wel zo'n vijf kilometer verwijderd van waar we dachten te moeten zijn. Dat wordt afstanden lopen.

Maar die veronderstelling blijkt niet te kloppen. Dat wil zeggen, we zitten wel degelijk vijf kilometer van het stadsmidden af, maar dat betreft het nieuwe centrum. De historische stadskern ligt hier echter maar één kilometer vandaan. En daar komen we voor. Boffen!

Barsov blijkt ook alweer zo'n gezellige historische stad. Alleen hebben ze hier op dit moment geen Middeleeuws spektakel. Maar dat hoeft wat ons betreft ook niet. Daar hebben we in Sibiu al genoeg van genoten.

20190826_12553820190826_16542720190826_16550320190826_16552420190826_11355420190826_11351420190826_11135320190826_11224320190826_11335620190826_11202520190826_12274820190826_111729

Wij vleien ons neer op een smakelijk terrasje en laten het Barsovse leven in alle rust aan ons voorbij gaan. Absoluut genieten. Het jammerlijke is dat je op elk terras waar je gaat zitten, iets moet gebruiken. "Koffie met" bij de eerste. Een drankje bij de tweede. Verder een hapje bij de derde. En dan komt nummer vier alweer in het zicht ..... Wat voor een luxeproblemen kun je hebben?

20190826_165558

20190826_202124

In het oude centrum ontdekken we een van de smalste straatjes van Europa. 80 meter lang, en al in de Middeleeuwen aangelegd voor de brandweer. Zodat die snel bij een vuur kan komen als dat daar zou gaan woeden. Het stadsbestuur heeft locale kunstenaars uitgenodigd om de weg op te pimpen.

20190827_114631

Ook lopen we tegen een Joodse synagoge aan met een herinneringsmonument met betrekking tot de Holocaust. Willen we even gezien hebben.

20190827_114518

Wat hebben we voor de komende dagen nog op het programma staan? Bran, het plaatsje met het Draculakasteel. En Sighisoara een van Europa's oudste en best bewaard gebleven Middeleeuwse stadjes. Bovendien in het bezit van het geboortehuis van Prins Vlad, Dracula's echte naam. 

Wat hangt ons nog allemaal boven ons hoofd? Gaat er nog bloed vloeien?

Foto’s