Seen it. Been there: De Noordkaap

Nu we met pijn in het hart de Lofoten achter ons hebben gelaten, krijgen we vóór ons de volgende tophit in het vizier. Dat is de Noordkaap, het meest noordelijke puntje van Europa. 

Maar voordat we daar zijn, moeten er eerst nog wel even wat kilometers gereden worden. Want er is een afstand van ongeveer 900 kilometer te overbruggen. Gelukkig draait Dorine haar hand niet om voor zo'n klus, zij het dat hij in twee gedeelten wordt uitgevoerd. 600 kilometer op de eerste, en 300 op de tweede (halve) dag. 

De tocht gaat over de weg die bekend staat als de Noordkaap-route. Dat belooft dus wel wat. En dat blijkt niet voor niets! Het grootste, eerste stuk van de route levert prachtige natuurschoon. Met name ruige berglandschappen.

De laatste tweehonderd kilometer is kaal en redeijk vlak. Dus minder spectaculair. Maar nog steeds wel mooi.

De grootste verrassing krijgen we 20 kilometer voor de top in het plaatsje Honningsvag. NEE HÈ? JA HOOR! Ze zijn er weer! Zie ginds komt de stoomboot .....

Uiteindelijk krijgen we hem dan toch in het zicht: Het uiterst noordelijkste puntje van Europa. De Noordkaap. Dichter bij de Noordpool kun je in Europa niet komen.

Wat je er op afstand het eerst van ziet, lijkt op een grote golfbal. Alsof er zelfs op de Noordkaap een golfcourse is aangelegd. Het zal toch niet? Het lijkt net of alle mooie plekjes op de wereld niet compleet zijn als er geen green bij ligt. Kijk, als ze er overal een publiek schaakspel bij zouden aanleggen, dat zou ik nog begrijpen .....

Overigens blijkt dat de twee beweringen  -  over het uiterst noordelijke puntje en dat je niet dichter bij de Noordpool kunt komen  -  met een stevige korrel zout genomen moeten worden. Een nabijgelegen eiland gaat nóg verder naar het Noorden. Alleen, dat is verlaten en je kunt er dus ook niet komen. Dus houden we het  -  evenals iedereen  -   maar op deze plek. We willen nu eenmaal collectief bedrogen worden als ons dat zo uitkomt.

Overigens is de Noordkaap ook pas sedert de vijftiger jare bereikbaar, toen de weg hierheen is aangelegd. Daarvoor moesten de laatste paar kilometers over een smal en steil bergpad beklommen worden. Hetgeen alleen gebeurde door waaghalzen en avonturiers. Maar toch heeft ook de toenmalige koning van Thailand in 1907 deze tocht al afgelegd. Een feit waar men hier nog steeds aardig trots op is.

Feitelijk had ik hierboven een hoop pooppenkast verwacht. Stroopwafels, zuurstokken en suikerspinnen. Maar niets van dit alles. Het epicentrum van het gebeuren hier is een groot restaurant met een wijds panoramaraam dat uitziet op het noorden. Daardoorheen zie een soort standbeeld met een globe. En als je die hebt bereikt, kan je zeggen "Been there, seen it". En dat kunnen we nu dus gaan afvinken op onze bucketlist.

Als we het panoramerestaurant aan de noordzijde verlaten, treffen we een azuurblauwe lucht, maar snijdt ons ook een heftige wind tegemoet. Alsof de Cosmos wil zeggen "Je moet er nog wel even wat voor over hebben". En guur koud is het ook. Weliswaar schijnt het zonnetje, maar daar merk je qua temperatuur niet veel van.

Bij het standbeeld aangekomen is het even dringen omdat er net een hele groep is aangekomen waarvan ook iedereen op de foto wil. Maar een echte Hendriks heeft daar natuurlijk niet zoveel mee te maken. We drukken een collega-toerist mijn mobiel in de vingers en vragen hem een foto van ons te maken. Hij is accoord. En zo gauw er één stel vanaf het standbeeld naar beneden komt, stuiven wij er op. Er wordt wat gemompeld over voorkruipen, maar ja, ik versta geen Noors. Vogeltje kijken, klik, en weg wezen.

We realiseren ons dat we op onze Zuid-Amerikareis  -  in Ushuaya om precies te zijn  -  ook al het meest zuidelijke punt van de bewoonde wereld  -  Antartica uitgezonderd  -  hebben bezocht. Dus nu alleen nog het meest westelijke en oostelijke punt, en de lijst is weer compleet! Eh ... ja ... eh .... , "Geintje moet kunnen, meneer Sonneberg".

Daarna gaan we nog even ter plekke een film bekijken die over de Noordkaap en zijn ontwikkeling is gemaakt. Mooi! En zo zien we ook nog wat Noorderlicht. Ook al is het maar cinema.

Tja, in het echt kan dat nu natuurlijk niet, want de zon wil maar niet ondergaan. Overigens, dat hebben we nog gecheckt op de Lofoten. 's Nachts om half twee. Op een verlaten strandje. Maar verder als dit kwam hij niet.

De souvenirshop staat bol van de Trollen. Ook hier. Meestal lijken ze best wel aardig. Maar laat je niet in de luren leggen. Want dat is slechts schone schijn. Het blijven Gemene Gluiperds. Vannacht droomde ik nog dat ze met zijn allen het commando van een cruiseschip hebben overgenomen en het vervolgens tot zinken hebben gebracht. Weliswaar eerst de passagiers nog gered door ze in reddingsboten te zetten, maar toch ..... Niet alle dromen blijken vervelend!

En nu draaien we weer om. Niet langer richting het noorden met de zon in de rug. We voelen ons voldaan. "Het is volbracht". We gaan nu elke dag de zon weer in het gezicht kijken.

Finland is het volgende doel, met Helsinki als hoogtepunt. Daar zijn we allebei al eens geweest, maar alleen voor werk. En verder niets van de stad gezien. En die schijnt wél mooi te zijn. Dus dat gaan we nu nog even inhalen.

Voordat we Noorwegen gaan verlaten, wil ik je nog even wat grappige Noorse woorden meegeven die we hier hebben opgepikt. In volgorde van moeilijkheidsgraad: Lunsj, Miljø, Sjåfør, Rullestolbrukere, Knutepunktet, Vartdemper.

En nu je talenknobbel testen en zonder te spieken even raden wat dat allemaal betekent.

De meeste zijn voordehand liggend. Andere zijn ronduit grappig. Okay, hier komen de vertalingen: Lunch, Milieu, Chauffeur, Rolstoelgebruiker, Knooppunt, Verkeersdrempel

Valt mee, hè? Nog even wat bijstuderen en je kunt zonder probleem op vakantie naar Noorwegen.