Schotland doet zijn best

Van dit gedeelte van onze reis hebben we ons qua weer geen illusies gemaakt. Als je ergens in Europa regen verwacht, dan is dat toch in Ierland of Schotland. Maar voorlopig zijn de weergoden ons gunstig gezind. We hebben nog geen regen op onze pet gehad, en ook de weersvoorspellingen zien er bepaald niet vervelend uit. En om met Louis van Gaal te spreken: Schotland zonder regen, that is different cook.

Maar voor ik verder ga over het wel en wee van onze reis tot nu toe, wil ik eerst even iedereen hartelijk danken die  -  meestal in een rechtstreekse mail  -  zich heeft uitgelaten over mijn voorliefde voor Schots geruite broeken. En Dorine d'r veto, natuurlijk. Ik had niet verwacht dat dit onderwerp zoveel reacties zou losmaken. En dat ons beiden zoveel medeleven ten deel zou vallen.

Reacties die trouwens inhoudelijk heel gevariëerd van aard zijn. Zowel pro als contra, eerlijk is eerlijk. Maar ja, voorlopig blijft de uitslag zoals hij is. Zef Zin - Dorine Veto = 0 -1. Maar de wedstrijd lijkt  -  zolang als we in Scotland zijn  -  nog niet helemaal gespeeld. We kijken nog steeds in de betreffende winkels. 

De enige lange geruite broek die  -  al één seizoen geleden  -  Dorines veto heeft overleefd, of nog sterker, die ze me zelf heeft aangedragen, zie je hieronder. Ja, zo is ze dan ook wel weer.

Okay, okay, niet een echt Schotse ruit, maar toch een redelijk alternatief. We zoeken verder.

Goed. Met Glasgow hebben we nu even genoeg grote stad gezien. Als je naar Schotland reist, zoek je toch vooral ruige landschappen en idyllische meren. Die hier niet bekend staan als Lake, maar allemaal als Loch worden aangeduid. Zoals Loch Ness. Maar ons eerste doelwit  -  aangeraden door vriend Ger  -  is Loch Lomond. 

Dat ligt ruwweg zo'n 50 kilometer boven Glasgow. En daar zijn we dus redelijk snel. Het meer is heel langgerekt. We zien het voor het eerst aan zijn zuidzijde. En de camping die Dorine via internet heeft uitgezocht, ligt aan de top aan de noordkant. Dus hebben we ruimschoots de tijd om het meer en het landschap daaromheen in ons op te nemen.

Het bevalt ons wel. Het bevalt ons eigenlijk heel goed. We besluiten om  -  voordat we bij de camping aankomen  -  nog even een kop koffie te gaan drinken bij een koffietentje aan het meer. Zodat we de sfeer nog beter op ons kunnen laten inwerken.

Het meer is romantisch. Maagdelijk blauw. Een inspirerend zonnetje erboven. Omzoomd door het verse groen van jong ontloken bladeren. Een intrigerende, bijna mystieke flard mist er net boven. Nog even en ik word echt poëtisch. Maar nee, dat is niet helemaal mijn stijl. We worden er in ieder geval wel een beetje stil van.

Nadat de koffie is genuttigd, zijn we toch wel erg nieuwsgierig naar wat onze kampeerplek gaat bieden. Als we even later bij de camping aankomen, wacht ons een deceptie. De beheerder meldt ons dat hij nog niet open is. 

"Hoe kan dat nou?" riposteren wij. Op het internet lezen wij dat we vanaf half Mei bij de camping terecht kunnen. "Ik ben nog niet klaar met de voorbereiding op het nieuwe seizoen en dus nog gesloten" is het simpele antwoord. En daar moeten we het mee doen.

Wel krijgen we uit coulance zijn toestemming om aan de overkant van de weg onze tent op te zetten op een wat open plek in de berm, maar ja, daar is alle verdere comfort uitgesloten, en kun je bovendien het meer niet zien. Dus dat gaat hem niet worden.

Gelukkig heeft Dorine een Plan B. Dat betreft een camping die de finaleronde niet heeft overleefd omdat een goede wifi-werking niet op het gehele terrein kon worden gegarandeerd. En dat is voor bijvoorbeeld reisloggerschrijvers toch redelijk essentieel. 

Maar goed, dat euvel moeten we dan maar op de koop toenemen. En dus gaan we weer en route. Deze camping ligt ten zuidwesten van het meer, bij het plaatsje Luss. Dus rijden we weer dezelfde weg terug. En ook weer langs ons koffietentje. Maar we willen nou even geen koffie.

Uiteindelijk komen we op de nieuwe plek aan met wel het angstige gevoel in ons lijf dat ze hier mogelijk ook niet klaar zijn voor het seizoen. Want praktisch alle campings beginnen hier pas op 1 juni. Maar ditmaal is het geluk aan onze zijde. We kunnen terecht. En we mogen zelf een plek uitzoeken, want het is nog niet druk. Nou ja, aan het water, natuurlijk.

Onze standplaats is prachtig.

Zelfs vanuit onze tent kijken we uit over het meer.

Het internet werkt. En het licht verandert elk uur, zodat je de meest mooie plaatjes kunt schieten.

Wel komt er toch weer een probleempje op ons af. De beheerster meldt ons dat onze tent veel te groot is om te mogen staan waar hij staat. Zij zal er geen punt van maken, maar als morgen haar bazin weer komt, kan het zijn dat die ons naar een andere plek gaat bevélen. Nou ja, wie dan leeft, die dan maar zorgt dat hij de bazin niet voor de voeten loopt. Kwestie van veel weg zijn .....

De volgende dag staan we op tijd op, en besluiten we een rondrit te gaan maken over het schiereiland Argyll. Onderweg merken we dat Loch Lomond niet het enige meer is dat er romantisch uitziet. We genieten van alle moois dat de Schotse natuur in de zon ons te bieden heeft. De ruige rotsen, de serene rust op de meren die bijna elk moment op de route zichtbaar zijn .... Het is genieten in het kwadraat.

Ook zien we hele velden met dezelfde paarse of gele bloemen. Mooi.

Bij het dorpje Inveraray komen we uit bij een mooi kasteel  -  het Inveraray Castle  -  met daaromheen een al even prachtige tuin.

Ik zal je niet vermoeien met informatie over welke clan op welk moment het kasteel veroverde op een andere clan en hoeveel bloed daarbij gevloeid is. Want dat soort verhalen boeien mij in het algemeen wat minder. Dus houd ik die informatie niet vast. En dan valt er ook moeilijk over te rapporteren.

Het plaatsje Inveraray is klein maar feeëriek.

We genieten er van de typisch Schotse uitzichten die soms zelfs weerspiegeld worden in het water.

En we bezoeken zelfs de vroegere gevangenis. 

Daarna rijden we door naar Oban, een stadje met een baai en een interessante haven van waaruit een aantal veerboten vertrekken naar omliggende eilanden. Het is er een gezellige drukte van belang. 

Een locale maecenas heeft het hier in zijn domme hoofd gehaald om er ter meerdere eer en glorie van zichzelf een  -  ietwat verkleinde  -  replica van het Collosseum te bouwen boven op een rots die uitkijkt over de stad.

Toen die halverwege was, stierf het parvenu. Uiteraard was er geen hond die zijn geld wilde steken in het afmaken van zo'n stompzinnig project. En nou zit het stadje dus opgescheept met ...... ach, wat een ellende.

In de haven zijn eettentjes  -  volgens onze reisgids  -  die bakjes met verse seafood verkopen. Leuk idee. Willen we wel. Het blijken stevige bakjes te zijn. Zeg maar bakken. En net nadat ik me eraan verlekkerd heb, en er dus een heb aangeschaft, blijkt er onder de bovenlaag van zalm en mosselen alleen maar veel kale sla schuil te gaan.

"Dat komt goed uit", zegt Dorine. "Dan hebben we vandaag al vis en groente binnen, en kunnen we vanavond met een broodmaaltijd toe." Natuurlijk heeft ze gelijk. Alleen zit ik nu wel tegen zo'n gezonde bak konijnenvoer aan te hikken waarom ik niet gevraagd heb.

In het begin gaat het nog. Vanwege het gezondheidsaspect, houd ik mezelf voor. Maar gaandeweg worden mijn tanden steeds langer. En ik voel me met elke hap steeds meer transformeren tot een echt konijn .....

Natuurlijk zijn we in Oban ook nog een aantal winkels binnen geweest met eh ... Schotse accenten, zal ik maar zeggen.

Maar meer dan een joggingbroek in Schotse ruit heb ik er niet gevonden. En om nou met een Highlands Campingsmoking te gaan lopen, gaat zelfs mij te ver.

Ook op straat kom je liefhebbers van de Schotse ruit tegen.

Weer "thuis" aangekomen gaan we eerst nog even het plaatsje Luss in. Want we laten ons onder kantoortijd natuurlijk niet op de camping zien. Luss is pitoresk. Het heeft allemaal kleine huisjes die karakteristiek zijn voor de streek. 

De totale regio hier is in handen van de Colquhoun clan. Dus ook het hele plaatsje Luss met zijn kerkje en het kerkhof.

Wij vinden er ook een afbeelding van hoe een echt clanlid er uit dient te zien bij officiële aangelegenheden. Nou, als alle Schotten er zo bij zouden lopen, hoefde ik hier niet meer naar kledingwinkels toe.

De volgende morgen bij het afbreken van de tent komt de bazin nog even langs om kennis te maken. Allervriendelijkst!