Porvoo en Helsinki

De hoofdstad van Finland  -  Helsinki  -  is het ultieme doel van deze fase van de reis. De laatste stad van Scandinavië die we aandoen. Maar vanwege het warme weer hebben we niet zoveel zin om op een stadscamping te gaan staan.

Gelukkig ligt er op zo'n 40 kilometer afstand het kleine stadje Porvoo. Historisch, onderdeel van de vroegere Hanzesteden-keten, en dus de moeite waard. Bovendien ligt er een camping op loopafstand  -  2 km  -  midden in het groen. Kijk, dat zien we nou graag. 

Voordat we arriveren bij ons nieuwe onderkomen, gaan we eerst nog even boodschappen doen in een supermarkt. Tot mijn grote verbazing zien we rijen mensen die net buiten de kassa's het restant van hun geld er doorheen jagen bij allerlei gokmachines.

Nou ja, grote verbazing, we hebben het verschijnsel al vaker waargenomen. Ik begrijp dat niet. Dit soort machines keert in het algemeen aan "prijzengeld" weer tachtig procent uit van het geld wat er wordt ingegooid. Dus feitelijk vragen deze apparaten "Mag ik even 20% van uw geld vangen?". Welke Snuggere Tinus trapt daar nou in?

Ja ja okay, je kan verslaafd zijn. Maar dan moet je er toch eerst  -  onverslaafd en wel  -  een hoop geld aan gespendeerd hebben voordat je überhaupt verslaafd kúnt raken. Want laten we wel zijn, het is geen heroine. Maar toch zitten er  -  als wij de supermarkt verlaten  -  nog steeds dezelfde mensen als toen wij naar binnen kwamen .....

Als we op de camping aankomen, blijken we in een wonderwel dilemma te zijn gearriveerd. Het is zo warm dat het in een gesloten tent niet uit te houden is. Maar buiten de tent trekken we allelei muskieten aan. Ook niet uit te houden. What to do? 

De eerste poging tot oplossing bestaat uit sprayen. We hebben zowel Deet als een spulletje dat Jungle heet, en dat in Noorwegen werd aangeprezen als fantastisch werkend tegen de Mitches. Maar ja, die mosquitos hebben vast in de gaten dat we hier in Finland zitten en niet in Noorwegen. Ze trekken zich er in ieder geval niks van aan. En Deet zou internationaal moeten werken. Maar met uitzondering van Finland dan toch. Want aanvallen doen ze, dat insectentuig.

En ze komen in vele soorten. Vliegen, muggen, wespen, bijen, steekvliegen, langpoten, en prikkers van onbekend merk. We worden er niet blij van.

De enig overblijvende oplossing is verblijven in de keuken. Dat is een soort van gastenverblijf  -  een kamer groot  -  dat naast een tafel en vier stoelen ook een aanrecht en een gasfornuis kent.

Om de een of andere reden vinden de insecten dit geen fatsoenlijke ruimte om te verblijven. Waarschijnlijk beneden hun stand. Nou ja, dat begrijp ik wel. Het is eigenlijk ook beneden onze stand, maar ja, in tijden van nood mag en moet men zondigen. Staat ergens in de katechismus. En dan doen we dat dus maar. Het helpt, in ieder geval.

De volgende dag gaan we Porvoo bezoeken. Ondanks de hitte gekleed in een dunne lange broek en een T-shirt met lange mouwen. Ja, we leren snel bij.

Porvoo is de moeite waard. Inderdaad bijna Middeleeuws. Gekleurde houten huisjes. Grillige straatjes. Kinderkopjes. Gezellige winkeltjes en terrasjes. Veel locale gezelligheid.

Het laat zich goed fotograferen. Ook 's avonds als de kleuren veranderen door de laaghangende zon. En zo lang blijven wij wel, gegeven al deze plezierigheid.

Het Hanze-karakter van de stad is zichtbaar door de vele pakhuizen aan het water.

De plaatselijke banketbakker heeft zowaar een piano in zijn zaak staan. En ja .....

Natuurlijk heeft Dorine meteen weer sjans van twee locale broers. Hoewel, iets in mij zegt dat ik ze al eerder gezien heb.

Ook hier komen we weer locale wijsheden tegen. Met name de eerste is uit mijn hart gegrepen.

En dan is er ook nog een reclame voor professioneel tuinonderhoud uit de vijftiger jaren.

Verder doe ik hier een unieke ontdekking, vooral belanrijk voor de religieus geinteresseerden onder ons. Hij leeft! Hij is waarlijk verrezen. Opgestaan uit de doden. En hij leeft ook onder ons. In Porvoo. Maar wel strikt anoniem. Waarschijnlijk geen zin om nog eens aan het kruis geslagen te worden. Ziehier het bewijs.

En dan vraag je je af, waarom nou juist in Porvoo? Wat heeft Porvoo wat de rest van de wereld niet heeft? Ik weet het niet. God mag het weten.

Er is in Porvoo in ieder geval al een soort kathedraal die dateert van de dertiende eeuw. Dus als het nieuws eenmaal is uitgelekt, is er alle ruimte voor de pelgrims om dit heilige oord te bezoeken.

Daar komt bij dat dit  - volgens de ter plaatse verstrekte informatie  -   een oecumenische kerk is. Dus de katholieken en protestanten hoeven hier onderling niet moeilijk te doen.

En de infrastructuur van souvenierwinkels is er ook al. Alleen moeten de producten dan nog wel wat aangepast worden. Rozenkransen, kruisbeelden, Mariabeelden, wijwater ..... Kwestie van even in Lourdes de kunst afkijken .....

Wat er nog ontbreekt,  -  in tegenstelling tot bijna alle steden in Scandinavië  -  is een overvloed aan pizza- , burger-  en kebab-restaurants. Maar ja, er staan genoeg van die historische huisjes leeg, dus dat euvel kan zo verholpen worden. 

De volgende dag gaan we Helsinki met een bezoek vereren. Omdat we op onze camping verhalen hebben opgevangen over veerboten die helemaal volgeboekt zijn  -  nou ja, het is ook hier natuurlijk de piek van het hoogseizoen  -  besluiten we om voor alles eerst op jacht te gaan naar een overtochtsboeking. We kiezen uit drie aanbieders voor Viking Lines en zetten het adres in onze Tomtom.

De weg voert dwars door het havengebied. En stopt hier:

Eh ..... ja ..... Logisch toch? Die Finnen begrijpen het wel! De 3000 toeristen kunnen zó vanaf de boot de mallemolen in. Geniaal psychologisch inzicht! Nou ja, ze moeten dan wel even in de rij staan. Dat is nog niet goed doorgedacht. 

Ik tel ongeveer 30 gondels. In elke gondel prop je vier cruisetoeristen. 3000 op de 120 is 25. Dus als je een beetje een Snuggere Fin bent, dan weet je dat je 25 mallemolens moet neerzetten om deze klanten tegelijk te kunnen bedienen .....

Kan ondertussen dit cruiseschip een kade-tje verder varen, zodat er weer plaats is voor de volgende boot met een verse lading mensen. Tja, als je toch de authenticiteit kapot maakt, kun je het dus ook nog wel wat grondiger aanpakken. Dan verdien je tenminste ook echt groot geld .....

Naast de kade waaraan het cruiseschip ligt afgemeerd, is een Foodmarket. Origineel in Madrid, nageaapt in Rotterdam, en inmiddels een gemeengoed-idee in zo ongeveer de hele wereld. Dus ook in Helsinki. 

Weet je wat er gebeurt als je 3000 mensen uitstort over zo'n markt? Dan ziet het plotseling niet meer oranje, maar zwart.

Iedereen wil snel een locaal hapje en drankje scoren. Maar ja, dat valt niet mee met zoveel mensen. De gemoederen lopen soms dan ook wat op. En de prijzen zeker ook! Vergeleken met drie blokken verderop waren de prijzen op de markt exact tweemaal zo hoog.

Wat te vertellen over Helsinki? Eigenlijk niet zoveel. Wij vinden de stad vooral mondain, breed opgezet, relaxt en ook wel gezellig.

Het heeft geen echt historische wijk. Daarentegen wel een keur aan aparte en markante gebouwen.

We wanen ons even in Parijs, met deze Sacre Coeur de Helsinki.

Maar er is ook veel vierkant en glas.Moderne architecten zullen hier hun hart ophalen.

Natuurlijk zijn er wel historische gebouwen, waarin wij doorgaans wat meer in geïnteresseerd zijn. 

Als we wat te lunchen zoeken, vinden we in een grote, historische hal een lunchbuffet voor een redelijk prijsje. En als je senior bent, gaat er nog een percentage af. Het smaakt prima, kent een overdaad aan groente, maar ook zalm en stoofvlees. En als toetje koffie met bosbessentaart. De senioren worden verwend hier!

En  - o ja, het belangrijkste vergeet ik bijna  -  er staat ook een prima piano!

Nou, als dat geen mooi slotaccoord van Scandinavië is .....