De Oostkant van Schotland

24 mei 2019 - Perth, Verenigd Koninkrijk

Na John O'Groats achter ons gelaten te hebben, gaan we weer afzakken. Dat doen we via de weg aan de Oostkust. Er mag bij ons meteen een knop om, want onze eerste indruk is dat die kant van Schotland het niet haalt bij de Hooglanden in het westen. Op zijn hoogst is het wel lieflijk, op zijn minst is het saai.

20190521_08560920190519_19210220190521_194039

Maar er liggen wel een paar interessante steden op deze route. En die gaan we met een bezoek vereren. De eerste die we tegen willen komen is Inverness.

20190521_085652

Een aardig en wel gezellig stadje dat vooral bekendheid geniet omdat hier het Loch Ness begint, het langgerekte meer waar Nessie in huist. En het heeft bovendien een kasteel dat hoog boven het centrum uit torent.

20190522_194945

Uit ons reisboek Schotland 2018 heeft Dorine een boeiend hotelletje opgeduikeld. Het MacDonald House. Jaja, ik zie de grappen al op me afkomen. "Het ontbijt bestaat vast uit een Big Mac", en zo. Maar nee, het is charmant en gevestigd in een Victoriaans huis. Althans, zo lijkt het vanaf de plaatjes in de reisgids. En het kost 60 pond per nacht. Zeg maar 75 euro. Schappelijk prijsje. Alleen is er een klein probleem: Onze Tomtom herkent het adres niet.

Nou zijn we natuurlijk niet voor één gat te vangen. Voor noodgevallen hebben we de Navigator-app. Maar alweer helaas, ook die herkent het adres niet. We worden in beide gevallen doorverwezen naar een plek 20 minuten rijden buiten de stad. Terwijl ons reisboek duidelijk aangeeft dat het op loopafstand van het centrum van Inverness ligt. 

Tja, goede raad wordt nou toch duur. We besluiten gewoon naar deze stad te rijden en op goed geluk een B&B te zoeken. Eerst de auto parkeren. Dat valt nog niet mee. Er zijn overal dubbele strepen, enkele strepen, gele strepen en blauwe strepen. En dat maakt het er allemaal niet overzichtelijker op. Uiteindelijk vinden we een geschikte plek. Maar na even goed om ons heen gekeken te hebben blijkt die alleen bestemd voor de bewoners van diezelfde straat. En dat zijn wij nu eenmaal niet.

Maar net om de hoek in een zijstraat vind ik nog een plek die wél goed is. We stappen de auto uit en geloven onze ogen niet. We zien recht voor onze neus het MacDonald House. Inderdaad charmant en Victoriaans van uiterlijk. Dit kan geen toeval zijn. Sinds de brug van Sligachan hebben we toch wat meer ontzag gekregen voor spirituele signalen. Dit is natuurlijk een teken. Een omen. Dus dit hotel gaan we nemen.

Dorine naar binnen. En komt al gauw weer naar buiten. Beteuterd en wel. De prijs is in een jaar tijd verhoogd van 60 naar 130 pond. Zeg maar 165 euro. Tja, als we dat soort prijzen gaan accepteren, houden we onze reis geen jaar vol. Dus dat gaat het toch niet worden. Worden we hier door de goede feeën in het ootje genomen?

Het centrum van de stad is klein maar levendig. En er is een prachtige winkel met Schots geruite kleren. Daar moet ik natuurlijk even naar binnen, met Dorine in mijn kielzog. Ze is vandaag kennelijk niet in een veto-mood.

We komen in gesprek met de eigenaar. En vragen hem of het waar is dat de Schotten geen onderbroek onder hun kilt dragen. De man is heel beslist: "A Kilt with underware underneath is not a Kilt. That is a skirt!" Dat probleem is dus uit de wereld. 

Goed. Als we nu toch in het hol van de leeuw zijn, moeten Dorine en ik onze wedstrijd toch maar definitief beslissen. Ik zoek een Kilt in de mooie kleuren donkerblauw en paars en ook nog in mijn maat. En vervolgens ook nog een broek in dezelfde kleuren. En verdwijn vervolgens in het pashokje. 

Ik kom er allereerst uit met de Kilt aan.

Dorine zegt wijselijk niets, in de veronderstelling dat ik zelf ook wel zal zien dat dit echt niet kan. Dan hoeft zij niet met een vervelende boodschap te komen. En ja, hierin moet ik haar toch echt gelijk geven. Had ik dit echt gewild, dan had ik het 30 of 40 jaar geleden moeten doen. Maar ja, time flies ..... Nee, die wordt het niet meer.

Gelukkig is er nog de broek van dezelfde stof. Ook hier zegt Dorine in eerste instantie niks. Maar als ze merkt dat dit kwartje niet meteen bij mij valt, gaat ze over tot actie. Niet met een veto, maar met de dodelijke opmerking dat als ik deze broek koop, ik hem altijd nog met de carnaval aan kan trekken.

20190519_122456(1)

Maar zelfs deze uitlating laat ik manmoedig langs mijn schouders afglijden. Wat uiteindelijk de doorslag geeft, is het feit dat de broek niet lekker zit. Ik denk dat de Schotten anders zijn gebouwd dan ik. Bij het middel zit hij te strak. En wat lager is hij te wijd. Ik voel me nu eigenlijk net een Schotse Volendammer. Dus nee, ik besluit nu zelf om hem niet te nemen.

Dus de einduitslag van de wedstrijd Zef - Dorine = 1 - 2. Waarbij ik het gevoel heb dat ik deze wedstrijd heb verloren doordat ik uiteindelijk de laatste bal in mijn eigen doel heb geschoten .....

Nadat we het centrum verder hebben bekeken en nog een lekker hapje hebben verorberd, moeten we natuurlijk nog even naar Loch Ness. Zoals je als trouwe lezer van deze reislogger inmiddels weet, zijn naast bruggen ook meren een soort verbindingssluis met de andere wereld. En de goede feeën hebben ons vandaag al één keer laten bakken. Dat zullen ze toch geen tweede keer doen? En hoewel niemand hier zeker weet of Nessie echt bestaat, roepen wij bij het meer de goede feeën aan met de mededeling dat wij graag een optreden van Nessie zouden willen meemaken.

Ditmaal zijn de feeën ons goed gezind. Want binnen vijf minuten begint het water te kolken en komt het beest boven water. Ze spartelt een paar minuten rond en verdwijnt dan weer in de peilloze diepte van het Loch.

20190520_13374320190520_133823

Wij kijken onze ogen uit. Die vraag is dus ook uit de wereld. Ze bestaat echt! Maar dat roept weer nieuwe vragen op. Hoe kan één zo'n beest honderden jaren in zo'n Loch overleven? Okay, op zijn laagste punt is het 250 meter diep, dus daarin kun je je wel aardig schuil houden. Maar kan Nessie werkelijk zo oud worden?

Of is er sprake van voortplanting? Maar dan moeten er meerdere van dit soort beesten in het meer zitten. En hoe kan het dan dat er dan geen bevolkingsexplosie in het Loch is ontstaan? Het wordt tijd dat er weer eens iemand gaat promoveren op dit onderwerp. Want er zijn nog genoeg vragen die om beantwoording schreeuwen.

Eigenlijk vinden we het nog te vroeg om nu al een B&B te gaan boeken. Een blik op de landkaart vertelt ons dat er 30 kilometer verderop een volgend interessant plaatsje ligt, Elgin. En we besluiten om eerst maar daarheen te rijden.

Als we daar aankomen, vinden we al gauw een geschikte B&B. Met een werkelijk prachtig gedecoreerde vloerbedekking waarvan mijn hart helemaal gaat bonzen. Hoe mooi kan een huis ingericht zijn?

20190520_15573620190520_15574320190521_085524

Na weer bijgekomen te zijn van mijn katzwijm gaan we het plaatsje Elgin verkennen. Het heeft een levendig centrum en een gezellig dorpsplein.

20190520_164734

Een plaquette leert ons dat dat in vroegere tijden wel anders was. Dit centrale plein werd voor van alles gebruikt. Voor markt houden, beesten slachten, vis verwerken en rot fruit dumpen. Maar niemand ruimde wat op. Het gevolg was dat het plaveisel van het plein vol lag met rotzooi en viezigheid, zodat je er feitelijk niet meer kon lopen.

Dat moest natuurlijk opgelost worden. En opgelost werd het. Maar niet door het op te ruimen. Nee, er werden grote vierkane steenblokken op het plein gelegd, zodat je van blok tot blok kon lopen en zo de hele markt kon bezoeken zonder dat je schoenen onder de drek kwamen te zitten. Gelukkig is er in de loop van de tijd voor andere alternatieven gekozen, zodat je er nu zonder enig probleem kunt verblijven.

Elgin heeft volgens onze reisgids ook een kathedraal die de moeite van het bezoeken waard is. Vooruit. Ook al hebben al die pedofiele priesters onze animo om ons in te laten met de katholieke kerk nou niet bepaald vergroot, een visite aan een kathedraal beroert weer andere snaren.

Alleen tja, de kathedraal blijkt een ruïne. Aangetast door de tand des tijds. In combinatie met gebrek aan onderhoud. Op het kerkhof ontdekken we het graf van de plaatselijke schoenmaker die rond 1850 al zijn vrije tijd helemaal in het onderhoud van dit kerkgebouw stak. Omdat niemand  -  niet de staat, niet de gemeente en ook geen maecenas  -  er ook maar één vinger naar uitstak. 

En de schoenmaker kon dat niet aanzien en offerde na het werk al zijn tijd op aan het bijhouden van de kerk. Maar ja, met schoensmeer, borstel en leest houd je geen kathedraal overeind. Dus het enige dat dit opleverde, is eeuwige roem. Want zijn daden zijn door de dankbare bewoners op zijn grafsteen gebeiteld. Zodat onder andere ik nu nog aandacht besteed aan deze dappere schoenlapper. Maar de kerk is even zo vrolijk wél naar de Filistijnen.

Naast de kathedraal is een Bijbelse Tuin aangelegd. De eerste van Schotland. In deze tuin zijn alle 110 soorten bloemen geplant die in de bijbel staan genoemd.

20190520_17101520190520_171242

En deze bloemenpracht wordt afgewisseld met bijbelse taferelen. Zoals die van Samson.

20190521_084719

Nou ja, het is in ieder geval een origineel idee.

's Nachts heb ik natuurlijk heerlijk geslapen met zo'n schitterende vloerbedekking om me heen! En de volgende morgen gaan we ter plekke ontbijten. Bed and Breakfast, hè, dus dat zit bij de prijs inbegrepen. Wij krijgen de volgende kaart voorgeschoteld:

20190521_084622

Tja, zo'n full Scottish Breakfast gaat er bij ons niet in op de nuchtere maag. Dus vragen wij beleefd of wij ook toast met jam kunnen krijgen. Maar dat is tegen het zere been van de Schotse dame die ons bedient. "??So you are not going to eat???" 

Na het ontbijt pakken we onze spullen en rijden door naar Aberdeen. Nou, daar zijn we niet verrukt over. Alle huizen zijn grijs. En de oude gebouwen zien er uit alsof ze er pas 20 jaar geleden zijn neergezet.

20190521_111505

Bovendien hebben we in de hele stad maar ongeveer één boom gezien. Zo bijzonder dat we hem maar meteen op de foto hebben gezet. Maar het blijft allemaal erg kaal.

20190522_194857

En er ligt een industriële haven pal tegen het centrum aan, waar je ook niet vrolijk van wordt.

20190521_19430820190521_194338

Kortom, na een uurtje ronddwarrelen kijken we elkaar eens aan. "Wat doen we hier?" En de conclusie volgt al snel. Laten we maar doorrijden. Er moeten leukere stadjes en dorpjes zijn om onze tijd aan te besteden. En zo geschiedt het.

Goede keuze! Want de volgende verrassing dient zich aan. Wij krijgen onderweg de aankondiging van het kasteel Balmoral langs de route. Het zomerverblijf van Queen Elisabeth! Daar kun je natuurlijk niet met droge ogen langsheen rijden. En dat doen we dan ook niet.

20190521_194411

20190521_140315

Balmoral was vroeger eigenlijk alleen maar een groot landgoed met een redelijk bescheiden huis erop. Koningin Victoria heeft het in een grijs verleden aangekocht, maar kwam er al gauw achter dat ze hier haar hele hofhouding niet in kwijt kon. En ze wilde toch graag af en toe een beetje privacy, dunkt me. Dus liet ze tegen dat huis nog eens drie paleisjes bouwen met een aantal torens. En dan heb je plotseling een kasteel.

Wat ons verbaast, is dat ook de koninklijke familie niet vies is van een beetje kitsch. 

20190521_140407

Queen Elisabeth verblijft op dit moment ook op dit slot. Want de Koninginnelijke Banier wappert fier in top.

20190521_140454

Wij bekijken de openbare ruimtes en bewonderen alle foto's van het geslacht Windsor die hier aan de wanden hangen. Bij de stallen komen we een aardige oude dame tegen die net haar paarden aan het verzorgen is.

20190521_194100

We raken in een geanimeerd gesprek en worden vervolgens uitgenodigd om een kopje thee met haar te drinken. Wij hebben eigenlijk meer zin in koffie. Maar dat serveert ze niet. Tja, dan gaat het over .....

En verder gaat onze tocht. Wel door een wat saai landschap. Ja, we zijn natuurlijk aan de Highlands gewend geraakt .....

20190521_194039

Het volgende doel is het stadje Perth. Klein maar historisch, statig, levendig en gezellig. En mooi gelegen aan de rivier de Tay.

20190522_12151320190522_194806

De traditie straalt ervan af.

20190522_12221720190522_123224

Niet alleen buiten, maar ook binnen. Dus is het hier heel gezellig lunchen. Inmiddels zijn de Schotten hier alweer beter te verstaan dan in de Highlands. Daar moest je de woorden die je wél verstond, aan elkaar rijgen om iets van betekenis uit de gesproken zinnen te distilleren. En hier luister je gewoon naar gezellig Schots. Als je ergens met een kwinkslag binnen komt, krijg je meteen een olijke opmerking terug en is het ijs gebroken. Leuk!

Vlakbij Perth ontdekken we het Scone Palace, waar vroeger alle Schotse koningen zijn gekroond, en dus voor de Schotten heel belangrijk is.

20190522_145711

Hier in Perth ontdekken we ook een voorbeeld van de nieuwe jurkenmode  -  de Alteration  -  die op dit moment de hele internationale modewereld op zijn kop zet.

20190522_144309

Daarbij gaat het om jurken in de vorm van Luxaflex. 

20190522_144248

Aan een jurk zoals die hierboven dienen aan de beide zijkanten nog twee koorden vastgemaakt te worden. Met het linker paar kun je de lamellen in de horizontale stand zetten. En daarna gebruik je de rechter touwtjes om ze omhoog te trekken. Omlaag kan ook, maar dat is minder spannend. Een regelrechte modehit!

De laatste stad die we in deze reeks bezoeken, is Stirling. Een aanbeveling van vriendin AnnA. En inderdaad zeer de moeite waard. Sterling is vooral beroemd om zijn kasteel dat hoog boven het stadje zelf uit torent. De kasteelheer had kennelijk behoefte aan enig overzicht.

20190523_18202820190523_181950

20190523_123258

20190523_181912

Vanuit het kasteelerf is er een prachtig uitzicht over de hele streek.

20190523_12354620190523_12311920190523_12311120190523_122129

20190523_181847

Maar ook als je op de milimeter kijkt, zie je boeiende zaken. Zoals deze fleurrijke rotsplantjes.

20190523_123624

En na het kasteel bezocht te hebben, wandelen we ook nog even naar het centrum van Strling. Dat heeft allemaal leuke hoekjes en gaatjes die de moeite waard zijn om er even op onderzoek uit te gaan.

20190523_182056

20190523_13260220190523_125222

20190523_121318

De Schotse Midlands zijn natuurlijk niet te vergelijken met de Highlands, maar het is ook een beetje appels met peren vergelijken. In het Westen en Noorden genieten we vooral van de ongelofelijke natuur. Hier in de Midlands moet Schotland het vooral hebben van zijn boeiende historische stadjes met hun tradities en kastelen. Absoluut ook de moeite waard. Het maakt het land alleen maar heterogener in alles waarvan hier te genieten valt.

Maar wel het liefst in de zon!

Foto’s

3 Reacties

  1. Marja:
    24 mei 2019
    Ik vind het echt een hele leuke broek !!
  2. AnnA:
    24 mei 2019
    Echt sexy hoor die kilt!
  3. Monique:
    26 mei 2019
    die ruiten geven wel een beetje een hoekige indruk hoor. Ik geloof dat ik Dorine ga ondersteunen in deze wedstrijd