Ochtendchloor en Lindy Hop

Een lezer van onze reislogger maakte mij attent op een storende taalfout. In de vorige posting gebruikte ik het woord "ochtendchloor". En dat dient met een "g" te worden geschreven. Nou ja, dan ben je er nog steeds niet, want als je dat doet, staat er "ochtendgloor". Dat is ook nog geen goed Nederlands. Want dan zou je het moeten hebben over "ochtendgloren".

Het woord ochtendchloor gebruik ik echter bewust. Het staat  -  zoals dat zo mooi heet  -  in mijn woordenboek. Dat stamt nog uit een ver verleden. Ik denk dat ik toen de leeftijd van ongeveer een jaar of 30 had. Zo'n beetje net volwassen dus. In ieder geval was ik ooit een keer op Hemelvaartsdag in Breda beland. Zoals de kenners weten, speelt zich elk jaar op dat moment het Breda Jazz Festival af. In die tijd was ik een groot liefhebber van de Jazz Oude Stijl. Zeg maar Dixieland. Daar ben ik inmiddels wel ruimschoots overheen gegroeid, maar in die tijd luisterde ik ontzettend graag naar bijvoorbeeld Papa Bues Viking Jazz Band, de Chris Barber Jazz Band en het Dutch Swing College. 

Zelf speelde ik met een bepaalde regelmaat mee als invaller bij de Valuas City Jazz Band uit Venlo. Vooral als zij gingen "street paraden". Gewoon met je instrumenten de straat op en het publiek vermaken. Ik vond het prachtig. 

Met name de drummer heeft met dat rondlopen een probleem. Want die moet behalve al zijn trommels en bekkens ook nog de grote trom op zijn buik of rug nemen. Geen doen, natuurlijk. Dus neemt die in plaats van die variëteit aan slagdingetjes meestal een wasbord mee (en dan vingerhoedjes aan zijn vingers) en wordt er aan de pianist gevraagd of die de dikke trom wil roeren. En dat deed ik dan met liefde en plezier. 

Ja ja, dat street paraden, dat vond ik wat! En op het Breda Jazz Festival speelde in die tijd een Street Parade Band die alle instrumenten dubbel bezet had. Dus niet de gebruikelijke zeven, maar veertien. Twee trompetten, twee klarinetten, twee trombones en ga zo maar door. 

Ik heb ze ooit naar de reden gevraagd waarom dit zo was. Het antwoord was ontnuchterend: "Vaak spelen we tot diep in de ochtend. En dan wil het nog wel eens gebeuren dat tegen die tijd een paar musici niet meer bij machte zijn om te spelen. Dus hebben we bij voorbaat een vervanger aanwezig." 

En als iemand diep in de nacht onmachtig werd om zijn instrument te beroeren, dan werd gezegd dat hij last had van Ochtendchloor. En dat werd dan ook de naam van deze illustere groep. Tegenwoordig bestaat die band niet meer. Waarschijnlijk zijn de leden bezweken aan Levercirrose, insomnia, de ziekte van Korsakov of een andere verwante aandoening. Maar ik vond de naam van de band schitterend. Sindsdien heb ik het woord Ochtendgloren uit mijn woordenboek geschrapt en vervangen door eh …. nou, dat zal nu wel duidelijk zijn. 

Verder is er de afgelopen twee dagen niet zoveel publiceerbaars gebeurd. Niet zoveel, maar wel wat. Kijk, de werkboog kan niet altijd gespannen blijven. God schiep de wereld in zes dagen, en de zevende dag was het ….. juist, rustdag. En wat doe je dan? Nou, als je streng religieus bent, dan heilig je die dag met niets doen. En de wat minder religieus georiënteerden onder ons vermaken zich zo goed mogelijk. Nou ben ik niet zo van dat streng religieuze. Kijk, ik vind dat iedereen recht heeft op zijn persoonlijke mening. En die mag je wat mij betreft ook uitspreken zonder daarop te worden veroordeeld. Dus niet zoals op dit moment met Kees van der Staaij gebeurt. Ik ben het totaal met hem oneens, maar dat doet er in dit verband niet toe. Hij mag voor zijn mening uitkomen. Ik heb een hekel aan heksenjachten.

Iets anders wordt het als die meningen ook in daden worden omgezet. Zoals in Saoedi Arabië, waar Sjeik Salman  -  je weet wel, die journalistenvervolger  -  als belangrijke stap voorwaarts bij wet heeft bepaald dat mannen niet langer van hun echtgenote kunnen scheiden zonder haar dat mee te delen. PARDON??? Tegenwoordig moeten ze haar dat op zijn minst via een SMS meedelen, zodat ze daarvan een bewijs heeft. Met dat bewijs kan ze alimentatie aanvragen, dat ze anders zou mislopen. Nou zeg …..! Ik acht mezelf voorzien van een redelijk inlevingsvermogen, maar dit tart alles! Hier kan ik gewoon met mijn pet niet bij.

Maar goed, terug naar Nederland. De afgelopen zondag was er een Lindy Hop dansmiddag in Bosschenhoofd, een plaatsje onder de rook van Breda. En omdat we besloten hadden dat deze zondag onze rustdag was, wij niet streng religieus zijn, en bovendien wel zin hadden in een Lindy Hopje, zijn we afgereisd naar het Brabantse. We hebben ons prima vermaakt. 

Even voor diegenen die de term Lindy Hop niet kennen, dit is een dans die zo'n beetje het midden houdt tussen Rock & Roll, Jive, Charleston en Swingjazz. Lekker los, vrolijk en gezellig.

Zoals je ziet zijn de foto's niet al te scherp. Dat kan ook niet bij Lindy Hop. Want enig atletisch vermogen komt wel van pas. En de bijbehorende sluiterstijd zit nu eenmaal niet op mijn mobieltje. 

De stukje Lindy in de naam komt van Charles Lindberg, de eerste man die in zijn eentje met een vliegtuig de Atlantische Oceaan over vloog. In die tijd werd deze dans populair, en als ode aan Charles is hij vernoemd. En het stukje Hop, nou ja, eh ….. je kunt er dus niet bij stil zitten. 

De Lindy Hop groeit snel in populariteit. In elke zichzelf respecterende grote stad wordt regelmatig onder die naam een dansmiddag of -avond georganiseerd, en je kunt dus altijd wel ergens in het wild dansen als je dat wilt. En zelfs een dorpje als Bosschenhoofd kent inmiddels al genoeg fans om op commerciële basis zo'n dansmiddag mogelijk te maken.

Denk nu niet dat wij  -  omdat wij ons een uitje in Bosschenhoofd permitteren  -  in Venlo niets meer te doen hebben. Een uitgebreide inventarisatie van alle kamers in ons huis in Venlo heeft uitgewezen dat wij nog ongeveer 120 grotere en kleinere klusjes voor de boeg hebben als we het huis weer in superconditie willen krijgen. Een ontmoedigend vooruitzicht! Daarom hebben we besloten om op zaterdag 19 en zondag 20 januari een klusweekend te organiseren. En we hopen vurig dat er mensen zijn die de zin en de tijd hebben om ons een helpend handje toe te steken. Ook als je maar één dag kunt. Alle hulp is welkom en wordt zeer gewaardeerd. We horen het graag!