Het laatste eindje Schotland en MeToo

Aan alle mooie dingen komt ooit een eind. Zo ook aan ons bezoek aan Schotland. Want mooi was het. We hebben  -  mede dankzij het fantastisch zonnige weer  -  ontzettend van het land en zijn bevolking genoten. Maar we moeten nog wel even van Stirling naar Newcastle en dan met de Ferry terug naar Nederland. 

We willen ondertussen natuurlijk optimaal blijven genieten. En op de kaart zien we dat we onderweg het plaatsje Jedburgh gaan passeren. En dat staat op die kaart gemerkt als interessant. Met name omdat Mary Queen of Scotts daar heeft gewoond. Dus daar trekken we even tijd voor uit.

Jedburgh blijkt een klein maar levendig stadje. Met allerlei kenmerken die we al eerder zijn tegen gekomen in andere plaatsen. Historische bouwwerken.

En straten met cobblestones. En ook zien we hier weer een ruïne van een cathedraal.

We stuiten verder op een opmerkelijke toren. Op het eerste gezicht lijkt het op een onderdeel van een kerk, maar als we het van dichtbij bekijken, blijkt het bij een gevangeniscomplex te horen.

Vervolgens zien we dat je door een poort onder de toren het terrein kan betreden. En dan kom je op een ..... kerkhof.

Dat lijkt me een leuk vooruitzicht voor de gevangenen!

Na nog een broodje te hebben gegeten in een typisch kneuterig Schots lokaaltje,

rijden we onze laatste kilometers in Schotland. Een vriendelijk landschap zwaait ons uit.

Net na de grens met Engeland passeren we het begin van de Muur van Hadrianus. Maar die hebben we al gezien, dus daar gaan we nu geen tijd meer voor vrijmaken. De Tomtom leidt ons ook om Newcastle heen, en voordat we het weten, komen we aan bij de Ferry.

En daar krijgen we weer alle routines die we al kennen van de heenreis. Papierwinkel, paspoortcontrole en inschepen met de auto. 

We herkennen zelfs enige personeelsleden. En met enige weemoed kijken we nog even in een paar hoeken en gaten om te zien of daar een portemonnee ligt. Volkomen zinloos natuurlijk. Maar ja, gevoelens zijn vaak nu eenmaal niet zinnig. 

Ook op de boot is alles een feest van de herkenning. De heerlijke hut,

het uitzicht op de laatste vuurtoren van Engeland,

de lekkere matrassen,

het verrukkelijke diner-buffet en het smakelijke ontbijt. In IJmuiden gaan we weer van de boot, en moeten we plotseling rechts gaan houden. Waren we net een beetje gewend .....

In Nederland verblijven we ongeveer een week. En daarna trekken we weer verder richting Scandinavië. In deze week zijn er zijn twee huwelijken te vieren. We bezoeken de prachtige bruiloft van "Oomzegger" Ralph met zijn Wieteke in Hoog Soeren, vlakbij Apeldoorn.

En een 60-jarig huwelijksfeest in de Achterhoek van een oom en tante van Dorine, Henk en Corrie.

Die Achterhoekers, da's toch wel goed volk. Eenvoudig. Aardig. Eerlijk. Hardwerkend. Betrouwbaar. En daar zijn hun (bruilofts-)feesten ook naar. In het plaatselijke feestzaaltje.

Met een dansvloer

en een éénmansorkest.

Es gibt kein Bier auf Hawaï. Tanze mit mir in den Morgen. Polonaise. Goed van eten en drinken. Okay, er moet even een knop om, maar als je dat lukt, heb je een prima middag.

60 jaar getrouwd is in deze tijd toch wel een hele prestatie en daar willen we graag eer aan betonen. Want ik vrees dat in het huidige ongure relatieklimaat in onze maatschappij, dit in de toekomst steeds minder voor zal gaan komen.

Ongure relatieklimaat?? Jawel, dat vind ik. En dan heb ik het met name over de ontmannelijking en de ontvrouwelijking van onze samenleving. Er blijft steeds minder ruimte over om echt man of echt vrouw te zijn. Kijk, ik ben de laatste die vrouwen het recht misgunt op absoluut volledige gelijkwaardigheid. Gelijkwaardigheid, maar niet gelijkheid! Ik houd graag een pleidooi voor het man en vrouw zijn, en niet de beide geslachten transformeren tot onzijdige "mensen". Gelijke mensen. En dat is  -  zeker in het verlengde van het MeToo-gebeuren  -  toch wel aan de orde.

Een man moet tegenwoordig uitkijken als hij een vrouw benadert. Want voor je het weet, heeft hij een vrouw op ongepaste wijze aangeraakt of op onwelgevallige wijze met haar contact gelegd. Zoals Mike Pence, de Amerikaanse presidentskandidaat, die nu moet afrekenen met het feit dat hij in 1984 (!) met zijn neus (!) in het haar (??) van een vrouw heeft gezeten. Tjonge jonge! En dat kost hem nu waarschijnlijk zijn kans op het presidentschap.

En in Zweden zijn we al zo ver dat men daar alle mannelijke en vrouwelijke namen wil gaan verbieden. Zouden we dat in Nederland ook invoeren, dan heten we in de toekomst alleen nog maar Willie, Hennie, Kim of Sascha. Moet je maar leuk vinden.

En de laatste modegedachte in het kader van de MeToo-discussie is de toepassing van een codewoord. Dus als ik Truusje aantrekkelijk vind, en ik zou haar willen aanraken, dan moet ik eerst een codewoord noemen. Op straffe van ..... En als Truusje dan dat codewoord terug zegt, heeft ze kennelijk geen bezwaar en kan ik haar aanraken. 

Zie je het al voor je? Stel je voor dat ik zachtjes aan Truusje vraag: "Permissie Truus, maar weet jij nog wat het codewoord is?" En Truus zegt: "Ja. Permissie." En zonder verder iets te zeggen raak ik haar aan. Ben ik nou strafbaar? Juridisch gezien denk ik van niet, want we hebben allebei het codewoord gezegd.

Wat een onzin allemaal. Het hele subtiele spel van flirten, aantrekken en afstoten tussen mannen en vrouwen wordt op deze manier om zeep geholpen. Mannen mogen geen man meer zijn. Die gaan wel uitkijken. Vrouwen mogen zich niet meer vrouwelijk kleden. Want dan "verlaag" je je voor de man. En we worden vervangen door ongeslachtelijke "mensen" die gewapend zijn met codewoorden. Vreselijk.

Ik herinner me een stel dat ik ontmoette in de Verenigde Staten. Zij wilde alleen maar met hem trouwen als hij een contract ondertekende waarin een aantal concrete afspraken was gespecificeerd, waaronder dat hij driemaal per week het huis moest stofzuigen. Verblind door haar mooie benen trapte de sul er in en zette zijn handtekening. Een jaar later ontmoette ik hen weer en bleken ze alweer gescheiden. "Want hij had zich niet aan de afspraken over het stofzuigen gehouden." Tjonge jonge!

Ik zou zeggen, mannen, sta op! Sta op en verdedig je positie tegen al die misselijk makende "mensen". En blijf fier en pal op je rechten. Niks codewoorden. Vind je een vrouw leuk? Benader haar stoer en mannelijk. En zie hoever je daarmee komt.

Goed. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Want ik kan me daar echt kwaad over maken. En dit onderwerp ligt me na aan het hart. Maar dat gaat niet. Want ik moet nu stoppen. Ik moet namelijk nog even eh ..... afwassen van Dorine.