Derde Kerstdag

Als ik dit schrijf, is het 27 december. De dag waarop ik mijn verjaardag vier. Dat heb ik geweten, ook al zit ik in Rio de Janeiro. Iedereen ontzettend bedankt voor alle felicitaties via skype, mail en app. Het is hartverwarmend om te ervaren dat je ver weg kunt zijn van familie en vrienden, maar psychologisch gezien toch dichtbij kunt blijven.

De tweede zin van dit verhaal is geen toeval. 27 december is de dag waarop ik mijn verjaardag vier. Dat is niet noodzakelijkerwijze hetzelfde als dat dat ook mijn verjaardag is. De realiteit is wat dat betreft wat weerbarstig geweest in mijn leven. Dat doe ik graag nog even uit de doeken.

Kijk, een van mijn goede vrienden twijfelde tussen de 27e en de 28e  december. Die laatste is de dag van de Onnozele Kinderen. Dat had hem logischer geleken als datum voor mijn verjaardag. Een plausibele redenering. Maar daar zit toch niet de reden van de weerbarstigheid.

Mijn geboorte vond namelijk plaats in 1944, tijdens de Tweede Wereldoorlog. In Nederland waren toen de Duitsers de baas. En we kenden hier daarom ook de Duitse tijd. Dat scheelde één uur met de Nederlandse klok. 

Ik ben geboren om vijf minuten voor een, op 27 december. Volgens de Duitsers dan. Want als we niet bezet waren geweest, dan was het vijf voor twaalf, op 26 december. En wat is nu de waarheid? Op het gemeentehuis kwamen ze er in ieder geval niet goed uit, want toen mijn vader mij kwam aangeven, werden er op mijn geboortekaart twee data ingevuld. 26 en 27 december.

In de praktijk leverde dat allerlei verwarring op. Verjaardagsbezoek op twee verschillende dagen. Moeizame vragen omdat ik zelf op formulieren verschillende data had ingevuld. Dat soort dingen. Dus vond ik als lagere school-kind dat daar maar duidelijkheid in geschapen moest worden. En ik vond  -  toen al  -  dat ik die maar het beste zelf kon aanbrengen.

Uiteindelijk waren er drie redenen die mij deden besluiten om voor de 27e te kiezen. In de eerste plaats ben ik altijd een getallenfreak geweest. En dat was ik op de basisschool ook al. 26, dat was 2 x 13. Nou hoef ik eigenlijk niemand uitleg te geven over het getal 13. Het is het ongeluksgetal. Helemaal op vrijdag. In vliegtuigen heb je geen stoelrij 13. Veel hotels slaan 13 als kamernummer over. Jezus had 12 apostelen. Plus Judas. Zelfs het woord ongeluksgetal kent 13 letters. En dat alles twee keer? No way! En er is zelfs die ene uitzondering die de regel bevestigt. Dorine is jarig op 13 augustus.

En 27, dat is 3 x 3 x 3. Dat voelt veel beter. Het getal drie, daar zit een uitnodiging in. Kijk, twee dat is een afgerond duo. Daar komt niks tussen. Adam en Eva. Bonny en Clyde. Zef en Dorine. Jekyll en Hyde. Charles en Diana ….. C & A. V & D. Mark enneh eh …. Nou goed, jullie begrijpen het idee.

En ook het getal vier straalt balans uit. Kwartet! Een groep van vier. Okay, die vallen soms uiteen in twee stellen. Of de twee mannen en de twee vrouwen trekken even samen op. Maar dat is nog altijd in harmonie.

Drie niet. Dat is twee plus één losloper. Het derde rad aan de wagen. Het stel met de happy single. Hoe je het wendt of keert, het is nooit echt in balans. Het heeft wel een uitnodiging in zich tot volledige integratie. Dat is een spannende uitdaging. Een boeiend proces om er een trio van te maken. Maar zelfs als dat lukt, dreigt altijd weer het gevaar dat een van de drie zich teveel voelt. Kijk maar naar Denk en Sylvana. Dus dat wijst getalsmatig allemaal naar een keuze voor 27 en niet voor 26.

In de tweede plaats had ik geen zin om de Duitsers hun zin te geven. Want die hadden hier  -  in mijn kinderlijke fantasie  -  rondom mijn geboorte in ons land niks te zoeken. Feitelijk was dit een argument vóór de 26e. Maar ik vergiste mij daarin. Ach ja, nog maar lagere school, hè. Foutje.

En last but not least, op Tweede Kerstdag de 26e gaat alle focus nog steeds uit naar Jezus Christ Superstar. Ik wilde liever mijn eigen platform, met ongedeelde aandacht. En zo werd in mijn brein Derde Kerstdag geboren. Als men mij als kind vroeg wanneer ik jarig was, zei ik ook altijd: Op Derde Kerstdag! 

Nou moet ik bekennen dat de door mij gekozen datum ook niet erg geschikt is om er verjaardagen op te vieren. Na twee dagen zwaar tafelen voelden mijn ooms en tantes nooit meer zoveel behoefte om nog een stuk taart te komen eten. En de scholen hadden sowieso Kerstvakantie, dus van de kant van mijn schoolvriendjes was het heil ook niet te verwachten. 

De viering een week naar voren halen was raar. Want dan was je nog niet eens jarig. Je had nog een week de kans om onder een auto te lopen. En een week naar achteren zat je alweer in een volgend kalenderjaar. Gevoelsmatig onmogelijk. Nee, het viel niet altijd mee om op Derde Kerstdag jarig te zijn.

Veel volgers van onze reislogger vragen zich af of ik nog kadootjes heb gehad. Jawel! Gelukkig geen grote dingen. Want die kunnen we niet meenemen. Onze rugzakken zitten nokkievol. Ik vraag me elke keer weer af hoe we ons hebben en houden er in kunnen krijgen. En zit het er in, dan ben ik bang dat de rits klapt onder alle spanning die er dan op staat.

Maar toch wel een paar leuke kleine kadootjes. Een flesje nagellak van Tijn. Een Aschbak van Lodewijk. Twee pilsjes van Cora. Een opvouwbare bagagedrager van Emile Roemer. Een potje brillcream van Donald. Een belofte van Mark. Een flesje zonnebrandolie van Heloisa. Dat soort dingen.

Ook Dorine heeft zich niet onbetuigd gelaten. Ze heeft een superromantisch restaurantje gevonden in Ipanema. Zaza. Het staat bekend om zijn geuren en kleuren.

Het is wat aan de prijs, maar daarom is het ook een kadootje. Zo hoeft er tenminste in ieder geval niets extra in de rugzak. Ik ben heel benieuwd.

Maar ik heb wel wat moeite om daarvoor ons huis uit te komen. Het is buiten zo verschrikkelijk heet. En dan niet droog warm, maar heel vochtig en klam. Achteraf horen we van twee Braziliaansen dat er op het TV-journaal is gezegd dat dit de warmste dag van het jaar is geweest, met een temperatuur van 42 graden. Ik geloof het grif.

En ook dat we daar als Nederlanders niet op zijn gebouwd. Ik loop twee minuten buiten en al mijn kleren  -  maar dan ook echt zonder uitzondering allemaal  -  hangen als natte dweilen om mijn lijf. Geen wringen aan.

Maar goed, je wordt 72 of je wordt geen 72. Ik laat me dus niet kennen en stort me manmoedig in de hitte. Bij de metro ontdekken we dat je als persoon boven de 65 gratis mee mag. Dat had ik eerder moeten weten. Gewoon je paspoort laten zien en dan doet een beambte een bejaardenpoortje open. Ik vind het wel vermakelijk.

Het eten in het restaurant is wonderbaarlijk goed. Suggestion du chef. Het was in ieder geval visfilet. Met een soort saus. En een soort groente. Vraag me niet wat het allemaal was, want ik kon het niet thuis brengen. Maar lekker! 

Ook het drinken was geweldig. Maar dat kon ik nog plaatsen: Rode Meloensap met gember. Heerlijk en verfrissend.

Op dagen zoals deze leef ik eigenlijk op fruitsap. Als ik het even nareken, heb ik op deze dag al anderhalve liter sinaasappelsap geconsumeerd. En dan hebben we het nog niet over de andere sapjes, glazen melk, koffie en water gehad.

Kortom, ik kan er weer een jaar tegen. Derde Kerstdag, de warmste dag van het jaar. Wie kan dat nou weer bedenken?