Colonia.
22 november 2016 - Colonia, Uruguay
Als we met een grote catamaran in ruim een uur de monding van de Rio de la Plata zijn overgestoken, belanden we Uruguay. En om precies te zijn in het stadje Colonia. Dat heeft een klein, oud en historisch centrum. Het is gelegen op een soort landtong, zodat het aan drie kanten omgeven is door water. Feitelijk is het een oud fort, met een poort en een ophaalbrug.
Maar vandaag de dag resten van het fort slechts de overblijfselen. Die ademen een ontspannen, historische sfeer. Heerlijk om in te verblijven. Een beetje slenteren, terrasjes pakken, hapje hier, drankje daar ……. Kortom het goede leven.
Ook genieten we van mooie oude huisjes die een onlosmakelijk geheel vormen met het totaal.
En het hele historische centrum staat vol met platanen, zodat alles de sfeer van groen ademt. Fijne bomen trouwens. Ze zijn groot, hebben mooie, geschilferde stammen en de bladeren laten een beetje zonlicht door. Prima.
Ook zie je hier en daar muurschildering over belangrijke zaken. Zoals het dansen van een tango.
De ambiance wordt - naast de historische setting - vooral bepaald door de vele terrasjes,
eettentjes, theehuisjes en restaurants,
waar soms de mussen op nog geen meter afstand komen meegenieten van je brood.
We zitten in het voorseizoen, dus echt druk is het nog niet. Plezierig.
We hebben hier voor drie nachten een hotel geboekt. De meeste toeristen komen hier met een ochtendboot aan, lopen overdag door het oude centrum, hebben het dan gezien en nemen vervolgens de avondbus naar Montevideo, de hoofdstad, dat hier anderhalf uur vandaan ligt. Die hebben Colonia dan wel bezocht, maar niet ondergaan. Wij kiezen voor een wat uitgebreidere benadering.
Het ontbreekt de autochtone bevolking hier ook niet aan humor. Er is zelfs een Humor Museum, dat echter op dit moment gerenoveerd wordt en daarom tijdelijk gesloten is. Maar in de buurt staan nog wel een paar oude auto’s van waaruit planten en struiken groeien.
We zien er zelfs een met een tafeltje en een stoeltje er in waarop je plaats kan nemen voor een bestelling.
En we lopen aan tegen Luis Suarez, de geniale maar ook bijtgrage voetballer. Althans, zijn levensgrote evenbeeld. Die heeft wat minder vampierneigingen dan de echte! Hij is een Uruguayaan waar de mensen hier trots op zijn. Want ja, hij voetbalt bij Barcelona, de beste voetbalclub ter wereld.
In de avonduren verzamelt iedereen zich bij de restaurantjes op het eind van de landtong. De zonsondergang is elke dag anders van kleur, en de sfeer is buitengewoon romantisch. Veel verliefde mensen. Wij ook!
En daarna wordt er nog even een licht avondmaal gegeten, waarbij een geweldige gitarist sfeervolle en melancholische liedjes uit zijn instrument weet te halen. Feelings. Killing me softly with this song. Tears from Heaven. House of the Rising Sun. Dat werk. Heerlijk. De meeste nummers zingen we zachtjes mee.
Met andere woorden, de drie dagen vliegen om. Op een van die dagen maken we een mooie wandeling langs de kust. Over een boulevard die Rambla heet. Dat vraagt toch om een looptocht?
Wandelen - ook als het een behoorlijk aantal kilometers betreft - doen we trouwens graag op onze reis. Je raakt er aan gewend. Zelfs zodanig dat een dag niet goed voelt als je dat niet gedaan hebt. We komen langs mooie uitzichtpunten
en de onvermijdelijke terrasjes.
Ook deze tentjes doen mee aan de heersende trend en hebben allerlei ouderwetse pin up-platen aan de muur. Pure nostalgie.
Ook vinden we nog tijd voor een uitstapje naar Carmelo. Een ander klein plaatsje hier in de buurt. En aangeraden door veel mensen. Maar ons overtuigt het niet. Er valt niet zoveel te beleven.
Het heeft een eigen riviertje dat uitmondt in de Rio de la Plata.
Met een brug die in de folders staat omschreven als de enige brug in Zuid-Amerika die met de hand wordt bediend. Grote toeristische attractie. Maar ja, daar liggen wij als Hollanders natuurlijk niet wakker van.
Ook hier hebben we de Rambla. Een wandelstraat langs de rivier.
Uiteindelijk lopen we de hele waterstroom langs tot aan de monding in de Rio de la Plata. Daar vinden we een plezierig strandje
en twee strandtenten. We hopen er een ijsje te scoren, maar nee: Ze zijn allebei gesloten. Het lijkt hier nog laagseizoen, hè?
Enige navraag leert dat de attractie van Carmelo meer in de omgeving ligt. Daar zijn wijn-landgoederen die je kunt bezoeken en waar je kunt proeven. Maar ja, wij hebben geen auto. Dus dat gaat het niet worden.
Dan toch maar weer terug naar Colonia voor onze laatste avond. Nog even genieten.
Morgen vertrekken we naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay.