Cat Ba en Ha Long Bay

22 april 2019 - Ha Long Bay, Vietnam

Na Tam Coc wacht ons meteen weer een volgende bijzonderheid. We gaan naar de regio met de bijzondere rotsuitsteeksels in het zeewater. Daarbij komen we eerst voor een gewetensvraag. Willen we neerstrijken in de stad Ha Long Bay, het stadje Cat Ba, of een dorpje in het nationaal park?

Het heeft allemaal zijn voors en tegens. De grote stad valt het eerst af. Maar omdat we van hieruit door moeten naar Hanoi, lijkt het ons raadzaam om Ha Long Bay een nachtje achter ons verblijf hier aan te boeken. Dat reist lekker weg, en wellicht zijn de vergezichten hier op zijn mooist. 

Blijft de keus tussen een gezellig stadje of de knusheid van een dorp in de natuur. De goede laatste ervaringen in Tam Coc doen ons uiteindelijk besluiten om maar wéér die gok te nemen en het nationale park op te zoeken. We kiezen voor Lan's homestay in het dorp Tran Chau.

Dat heeft wel consequenties. Want daar kom je niet zomaar. Achtereenvolgens reizen we met een bus, een ferry, een busje, een speedboot, en uiteindelijk een grote golfcar. Maar dan ben je er ook. Het werd allemaal vanuit de homestay waar we heen wilden, georganiseerd, en we moeten zeggen: Perfect. Overal werden we opgewacht, konden we meteen instappen, etcetera. Dat hebben we in de Derde Wereld wel eens anders meegemaakt.

Toch doet de start ons even anders vermoeden. Want de receptioniste in Tam Coc meldt ons dat ons vervoer start in het dorp bij restaurant Mien Tiet. Althans, zo klinkt het. Gemakkelijk te onthouden als je banden hebt met de Achterhoek. En Dorine d'r familie van vaderskant komt daar vandaan. Dus .....

581.Mien Tiet

Zoals gezegd, de reis verloopt voorspoedig.

583.Bus op ferry

Al op de ferry krijgen we de eerste mooie landschappen in het vizier.

557.Ferry584.landschap

Maar de tocht met de speedboot het nationale park in, laat ons zien waar we de komende dagen van gaan genieten. De meest grillige rotsformaties, vissersbootjes, Chinese jonken, en een oerwoudachtige vegetatie.

558.Waterrotsen561.Waterrotsen

560.Waterrotsen

518. Chinese Jonk

Als we in een klein haventje midden in de natuur worden afgezet, staat daar een golfcar die ons uiteindelijk naar de definitieve bestemming brengt. Lan's homestay. We krijgen het gevoel van een familiehotel in de jungle. Alles is ruim opgezet en al het materiaal is van hout en bamboe. Zelfs de geluiden doen hier tropisch aan, zoals het getsjirp van de krekels. Maar het voelt ook huiselijk vanwege de kippen en een haan. Kortom, hier gaan we het wel even uithouden.

542.Lan's homestay543.Lan's homestay575.Lan's homestay544.Lan's homestay576.Lan's homestay

En dat zal ook wel moeten, want een eerste verkenning van het dorp wijst uit dat het bestaat uit één straat. Geen enkel terrasje, kroeg of winkel. Tenzij je een toonbank met limonade en een aantal rollen koekjes en een paar zakken chips als zodanig wilt betitelen. En dat willen wij niet.

Dit betekent ook dat we in de homestay geacht worden met de pot mee te eten. Dat is niet verplicht. Maar het enige alternatief is om mee te eten in een andere homestay in het dorp. En wij verwachten dat dat niet veel verschil geeft. 

577.meeeten

Eerst maar eens kijken hoe het eten hier is. En het antwoord is: Goed en lekker. Een gevarieerdheid aan hapjes wordt op tafel gezet, dus zelfs als je niet alles lust, kom je voldoende aan je trekken. Maar wij lusten wél alles, en het smaakt nog prima ook. En dat voor zes dollar per persoon .....

538.Eten

Aan tafel wordt duidelijk dat er voor de volgende dag  -  mits bij voldoende belangstelling  -  een tour met een boottocht wordt georganiseerd. Inclusief een kajaktocht en een bezoek aan een afgelegen strandje waar kan worden gezwommen.

Eigenlijk hebben we het idee dat we in de speedboot aan landschappelijk schoon op het water al alles hebben gezien. En we krijgen de riebels bij het idee van een verplichte kajaktocht. Maar het alternatief is wat in het dorp rondhangen. Tja ..... Uiteindelijk gaan we toch maar met de tour mee. Misschien ook wel goed voor de sociale contacten. 

En zo pakt het ook uit. Vanuit een naburige homestay sluiten Stephan en Karin aan. Duitsers. En een soortgelijk stel als wij. Dus al spoedig praten we honderd uit met elkaar. En het gaat ook al snel de diepte in. Levenservaringen worden uitgewisseld en boeiende gesprekken volgen. Gezellig en interessant.

En ook de tocht op het water is toch extra. Zo'n speedboat raast overal langs heen. En nu hebben we de tijd om meer bij de details stil te staan.

556.Waterrotsen541.Wij 534.Waterrotsen533.Strandhuisje581.waterrotsen579.waterrotsen580.waterrotsen534.Waterrotsen582,.waterrotsen

Zo zien we hoe er hier viskwekers op drijvende vlotten in het water wonen. Met een huisje er op gebouwd, en bassins van visnetten waarin tilapia gekweekt wordt. Goed om eens te zien waar Jumbo en Appie Heijn hun visfileetjes vandaan krijgen.

539.Tilapia540.Tilapia537.Rotsen HLB

Zelfs het kajakken blijkt interessanter dan we verwacht hadden. Weliswaar leggen hier alle toerboten aan en wordt het daarmee toch een massale gebeurtenis, maar je roeit een stukje de binnenwateren in en ziet dan toch aardige landschappen.

536.Kajakken

Als we vervolgens bij het rustige strandje aankomen, blijkt niemand van het gezelschap behoefte te hebben om van boord te gaan om te gaan zwemmen. Maar ja, omdat de tour tot half vijf moet duren, gaat de kapitein toch voor anker. Het hele gezelschap neemt het er vervolgens van. Ook wij liggen in lekker luie stoelen. En even later leidt dat tot een collectieve siësta.

Als we uiteindelijk weer terug zijn op het thuishonk, worden we prettig verrast door een mailtje van Stephan en Karin. Zij opteren morgen voor een junglewandeling van vier uur, en om er zeker van te zijn dat ze niet verdwalen, hebben ze een kocale gids ingehuurd. En of wij zin hebben om mee te doen.

Nou, dat hebben we, en zo staan we de volgende dag na het ontbijt klaar voor de tocht. Het weer is snikheet, en ook in het oerwoud is het uiterst klam en vochtig. We houden geen droge draad meer aan ons lijf en zweten peultjes.

548. met Stephan en Karin547.Bush551.Bush520.Jungleflora550.Bush546.Bush545.Vlinder

Het oerwoud in is altijd een bijna magische ervaring. Ook dit keer. Alleen als we goed onderweg zijn, blijkt dat de gids een route heeft uitgestippeld die bestaat uit klimmen over keien en rotspaden.

We gaan af en toe steil omhoog. En het idee om dit vier uur te gaan doen  -  ook nog eens in de wetenschap dat als je omhoog gaat, je ook ooit weer ergens omlaag moet  -  is mij ruimschoots teveel. Na enig groepsberaad wordt de gids verzocht om een wat horizontalere route te kiezen. En aldus geschiedt. 

Zo komen wij bij een grot die in de Viëtnamoorlog door de dorpelingen is gebruikt om te overleven van de Amerikaanse bombardementen. Het dorp is een aantal malen volkomen plat gegooid. En omdat de mensen op dat moment dus niet in het dorp woonden, maar in deze grot, hebben ze het overleefd.

Toen we de gids vroegen hoe dat voor de dorpelingen in zijn werk ging, zei hij dat hij daar met ons niet over wilde praten. Want dan werd hij emotioneel en vreselijk kwaad. Daar hebben wij het dus maar snel bij gelaten.

Dan gaan we weer verder het oerwoud in en komen we bij een eenzaam soort plantagegebouw waar een familie woont. Geen idee hoe die daar aan de kost komen. Wij drinken er koffie. Maar ja, daar zullen ze de kost niet van verdienen ....

555.Plantage553.Plantage554.in Plantage

En zo verstrijkt de tijd. De volgende dag reizen we weer verder. Toch nog even naar Ha Long Bay. Die stad blijkt één grote bouwput.

564.aanbouw

We hebben het idee dat alle couleur locale hier wordt plat gegooid ten faveure van nieuwbouwcomplexen. En dan met zielloze imitaties van Europese gebouwen.

523.Nieuwbouw525.Nieuwbouw

Ik heb plotseling het gevoel dat ik niet meer in Viëtnam ben, maar in International City. In niks merk je meer waar deze stad is gebouwd. Hoogbouw, wolkenkrabbende appartementencomplexen en Shopping Malls. Het zou overal kunnen zijn. Maar het woord dat het meest bij mij blijft hangen, is zielloos.

524.Vliegende Schotel522.Nieuwbouw565.Nieuwbouw566.Nieuwbouw

Zo lopen wij langs een groot stuk land aan de kust waar ook alles plat ligt. Op de plaatjes op de omheining kunnen we zien dat hier een Sheraton gebouwd gaat worden. Een kolos van een gebouw dat op pilaren in de zee staat. Ik hoop dat ze er aan gedacht hebben dat in de toekomst de zeespiegel zomaar 10 meter kan gaan stijgen ..

528.Schutting Sheraton529. Sheraton plan

Wij zoeken in de binnenstad als contrast naar wat ouderwets Viëtnamees eten. En komen terecht in een eettentje waar we de originele Viëtnamese hotpot geserveerd krijgen. Een soort van Fonduesoep. De Viëtnamezen lachen zich rot, want wij doen in hun ogen natuurlijk alles verkeerd of onhandig. Maar we krijgen het in ieder geval wel naar binnen, en het is lekker.

571.Hotpot

En ook de koffie smaakt goed.

572.Koffie

Ons hotel staat naast een park. Wordt dat overdag al goed bezocht,

563.park

's avonds is het helemaal een drukte van belang. Tout Ha Long Bay schijnt hier elkaar te ontmoeten.

532.Park531.Park

De reden waarom hier qua gebouwen zo protserig gebouwd wordt, ligt natuurlijk in de aantrekkingskracht van de werkelijk fenomenale rotspartijen, die zo grillig zijn dat je ze rustig uniek in de wereld kunt noemen. Ze zijn hier ook nog bewonderigenswaardiger dan wat we tot dusver op onze eerdere bootochten hebben gezien.

526.Waterrotsen569.HLB521.Ha long Bay530.Waterrotsen533.Halong Bay600.Chinese jonk574.HLB573.HLB

568.UitzichtHLB

570.HLB

Elk moment verwacht ik hier James Bond  -  de echte 007, dus James Connery  -  tegen te komen aan het stuur van een speedboat, achterna gezeten door een schurk met een metalen gebit en een raketwerper.

Waarbij James natuurlijk uiteindelijk door een geweldige technische vondst weet te ontsnappen. Eén explosie en de schurk is niet meer. En James parkeert zijn speedboat op een verlaten strandje waar even later Ursula Undress (Andress? Nou ja, weet ik veel...) uit het water opduikt om zich tegen James' borst aan te vleien. Shaken. Not stirred.

Maar ja, verwachtingen kun je maar beter niet hebben. Want of ze komen niet uit, of ze vallen tegen. In dit geval komen ze niet uit. Want we hebben James hier niet kunnen ontdekken.

En dan houden we het ook hier in Ha Long Bay maar voor gezien. Hanoi roept.

Foto’s

1 Reactie

  1. AnnA:
    22 april 2019
    Wat een ervaringen!
    Ik heb genoten van jullie avonturen.