De Argentijnse kant van Iguazu.

15 december 2016 - Puerto Iguazú, Argentinië

De Argentijnse kant van de Iguazu-watervallen  -  in het Spaans spel je dat weer anders dan in het Portugees  -  is te bereiken vanuit het stadje Puerto Iguazu. Hemelsbreed ligt dat slechts zo’n 20 kilometer van Foz de Iguaçu, de Braziliaanse zijde. Maar er ligt een kleine barrière tussen. De grens.

Wij willen ook aan de Argentijnse kant een aantal dagen verblijven. Dus de rugzakken ingepakt en naar de busterminal. Daar blijken meerdere busmaatschappijen te zijn die ons naar de overkant willen transporteren. Allemaal voor dezelfde prijs. Wij kiezen voor Tres Fronteras, omdat die het eerste gaat.

Welgemoed gaan we op weg. Bij de Braziliaanse kant aangekomen, legt de chauffeur uit dat hij ons hier achterlaat. Hij rijdt door. Als we de uitreisformaliteiten hebben vervuld, kunnen we bij de bushalte wachten tot de volgende bus verschijnt. Die neemt ons dan  -  op basis van dezelfde kaartjes  -  mee voor het vervolg van de rit. Okay, zo zal het geregeld zijn.

In het grenskantoortje is het niet druk. En de aangelegenheden blijken zich hier te beperken tot het zetten van één stempel in ons paspoort. Dus na een minuut staan we alweer buiten. Bus weg, natuurlijk. Die is meteen doorgereden. Dus wachten op de volgende bus.

Die komt al vrij snel, maar die is van een andere maatschappij. Rio Uruguay. De chauffeur ervan heeft geen boodschap aan onze kaartjes. Want die zijn van de concurrent. Wij dienen te wachten tot er weer een bus van Tres Fronteras komt.

Anderhalf uur later hebben we nog steeds geen bus van die club gezien. Wel al drie van Rio Uruguay. Die onderhouden kennelijk een halfuursdienst. Kan Tres Fronteras nog een puntje aan zuigen.

Wij raken het zat en besluiten om bij de eerstvolgende Rio Uruguaybus dan maar extra kaartjes te kopen. Anders komen we hier nooit weg.

Als Dorine aan die chauffeur ons verhaal uitlegt en twee tickets wil bestellen, vindt deze man het te gortig. We mogen met hem mee op basis van de kaartjes van de concurrent. Kijk, je hebt aardige en minder aardige mensen op deze wereld.

Aan de Argentijnse kant verloopt ook alles vlotjes. In tien minuten is alles gepiept. De bus heeft gewacht en al snel komen we uiteindelijk in Puerto Iguazu aan. Daar hebben we een hostel geboekt. Dat ligt prachtig in het groen, heeft een zwembad en een keuken voor algemeen gebruik. 

20161211_204936  Keuken

Als we aankomen, blijkt het een gezellige boel. In de receptie klinkt muziek van de Beatles, de Stones en Bob Marley. Dat zegt ongetwijfeld iets over de leeftijd van de beheerder. Maar niet van zijn klanten, want wij zien overwegend jeugd. In de leeftijdsklasse van 18 tot 30. En één stel dat al richting de 40 gaat.

Bij het inschrijven in het hostelregister kunnen we ook even kijken naar de leeftijden van andere bezoekers. En het blijkt dat de oudste bezoeker van dit hostel in 2016 tot nu toe de respectabele leeftijd van 48 jaar heeft. Wij verleggen hier dus grenzen, en helpen het leeftijdsgemiddelde aardig omhoog. 

De jeugd komt  -  naast de al genoemde aspecten van dit hostel  -  ongetwijfeld ook af op het feit dat je hier niet alleen kamers kunt huren, maar ook bedden. Dan slaap je dus met z’n vijven op een kamer en deel je gezamenlijk een toilet en een badkamer. En bij de bedden betaal je dan nog weer minder als je in een stapelbed ligt, dan in een privébed.

In de ogen van de jongeren zijn wij natuurlijk van die welgestelden die het zich kunnen permitteren om een kamer voor zichzelf te hebben. Toch wordt daar op geen enkele manier moeilijk over gedaan. En ook niet over onze leeftijd. Iedereen is vriendelijk.

Wij krijgen een kamer toegewezen aan de rand van het zwembad. Op letterlijk twee meter afstand van het water. Dat heeft één groot voordeel: Je kunt vanuit je kamer zonder aanloop in het water plonzen.

Maar er is ook een groot nadeel. Het zwembad blijkt de hangplek van de jeugd. Met name als de duisternis is ingevallen.  Dan kwitteren en kwetteren ze dat het een lieve lust is. Er wordt ruimschoots gepraat en gelachen.

Nou vinden wij dat allemaal best tot 00.00 uur, ook al staat er in de huisreglementen dat iedereen vanaf 22.00 uur stilte dient te betrachten. Dat is voor de jeugd van tegenwoordig geen tijd om op te houden, dat begrijpen wij ook wel weer. 

Maar als er om 01.30 nog steeds geen reductie van het aantal decibellen in zicht is, wordt het Dorine toch te gortig. Op rustige en charmante wijze  -  wat zou je van haar anders verwachten  -  vraagt ze de dames en heren of zij wat zachter kunnen praten, omdat het slapen bij ons anders niet zo lukt. Het is de toon die de muziek maakt. En zowaar, het helpt. Even later gaat iedereen naar bed.

De volgende dag staan de watervallen weer op het programma. In tegenstelling tot wat de algemene informatie ons wilde laten geloven, is het niet zo dat je hier dichterbij het water komt. Wij vinden de beide zijden in dat opzicht redelijk gelijkwaardig.

Toch zijn de beide kanten moeilijk met elkaar te vergelijken. De Argentijnse kant blijkt veel meer ingebed in de natuur. Daardoor is er meer afwisseling in hetgeen je te zien krijgt, en vinden we deze kant wat rijker aan ervaringen.

Als we bij het Natuurpark aankomen,

20161212_115355  Ingang NP  20161212_115447  Station treintje

blijkt dat het interne vervoer geregeld is met een treintje.

20161212_134729  Treinrit

Er zijn drie stations. Het Vertrekperron, het Watervallen-station, en de Strot-van-de-Duivel-station.

Bij elk station zijn er vlonderpaden aangelegd die afstanden bestrijken van anderhalf tot drie kilometer tot het punt waar je wezen moet. Die leiden je door bossen en over de rivieren. Een leuke aanloop.

20161212_131320  Loopbrug.A1 

20161212_142724  Vlonder.11   20161212_124041  Rustige rivier.1

Ook aan de Argentijnse kant is er dus de Strot van de Duivel te bewonderen. Maar de duivel moet wel minstens twee speekselklieren hebben. Want de beide waterstromen zijn niet dezelfde, ook al liggen ze wel vlak bij elkaar.

20161212_130232  Waterval.A8  

Wat ons opvalt, is dat de rivier zo rustig aan komt stromen, om zich dan plotseling om te vormen tot een hels watervuurwerk. Een overgang die je 100 meter er voor nog totaal niet ziet aankomen. Heel apart!

20161212_123922  Rustige rivier.2  20161212_124738  Rustige rivier.3

Het water is hier zelfs zo rustig dat je er grote meervallen van ruim een halve meter in kunt zien zwemmen.

20161212_124942-1  Meerval

Wat ook niet blijkt te kloppen is de informatie dat je aan de Argentijnse zijde onder het water van de waterval door kan lopen. Ja, je kunt er wel onderdoor, maar dan in een bootje. In een tocht van ruim 10 minuten en met de garantie dat je van top tot teen doorweekt bent. Kosten 50 dollar per persoon. Dat vinden wij toch wat teveel van het goede, dus blijven we droog.

20161212_153406  WV.5

Tja, en wat moeten wij verder nog zeggen over de adembenemende indruk die dit natuurfenomeen weer op ons maakt? Woorden schieten daarbij werkelijk tekort. Dus moeten de video en de foto’s het maar overnemen. Bekijk ze vooral zo groot mogelijk. Dat is de enige manier om iets van die grandeur mee te krijgen.

20161212_152514  WV.9  20161212_152913.WV.8  20161212_153025.WV.7  20161212_153447  WV.4  20161212_153459  WV.3  20161212_153657  WV.120161212_153653  WV.2  20161212_153307.WV.6  20161212_130815_1  ZH+Waterval.A  20161212_130643  Waterval.A9  20161212_152041  WV.12  20161212_130052  Waterval.A3  

20161212_130731  Waterval.A10  20161212_130137  Waterval.A6

20161212_131459  Waterval.A11  20161212_130133  Waterval.A4  20161212_125841  Waterval.A1  20161212_130041  Waterval.A2 20161212_130147  Waterval.A7  20161212_130142  Waterval.A5 20161212_130629-1  Groene waterval  20161212_142431  Baai

Foto’s

3 Reacties

  1. Jo:
    16 december 2016
    geweldige foto's. Heb je nou nog uitgezocht waarom die bus maar niet kwam? Ciao, JoCo
  2. Zef:
    16 december 2016
    Kleine maatschappij. Gaat maar drie keer op een dag. Maar ja, dat vertellen ze je niet als je kaartjes koopt.
  3. Monique:
    24 december 2016
    Prachtig he! Ik heb ca. 6 maanden geleden ook zo genoten