Alesund

5 juli 2019 - Ålesund, Noorwegen

Vanuit Geiranger willen we op weg naar Alesund. De stad van de Art Nouveau. Waarom dat is, weten we nog niet, maar daar hopen we wel achter te komen. Ik ben zelf een enorme liefhebber van deze kunststijl. Met name vanwege alle ronde vormen die daarin gebruikt worden en de natuur als inspiratievorm daarvoor. Dus we gaan het zien.

Vertrekken kan op twee manieren. Je kunt over land gaan rijden, of een shortcut maken die de reis met een uur bekort. Maar dan moet je wel een uur met de Ferry door het hele Geirangerfjord.

Nou hebben we door al het slechte weer niet al teveel van dit fjord kunnen zien, dus halen we de schade een beetje in door voor de Ferry-optie te kiezen. Zodat we alles ook nog eens varend en wel kunnen waarnemen. Dat wordt hem dus.

Het weer is nog steeds guur. Het waait behoorlijk heftig op de boot. En de regen striemt. Maar - misschien zelfs wel dankzij dit soort ellende - het is toch een indrukwekkende tocht, waarvan we achteraf blij zijn dat we hem gemaakt hebben.

We blijven de meeste tijd buiten op de voorplecht om niks van alle impressies te hoeven missen, maar het laatste stuk vermaken we ons door vanachter de ramen naar de toeristen te kijken die druk bezig zijn met het maken van selfies.

Uiteindelijk komt Hellesylt in zicht, het eindpunt van de Ferryreis.

Van daaruit is het nog maar een uurtje naar ons reisdoel. Zo gepiept. Maar als we in Alesund aankomen, stortregent het. Bakken uit de lucht. Zelfs hagelstenen. En ook de weersvoorspellingen melden ons dat het de komende dagen zo zal blijven. Wij kijken elkaar eens aan. Willen we dat onze tent aandoen?

Er blijkt op de camping die we hebben uitgekozen een aardig alternatief aanwezig. Een leuk houten huisje van 3x3 meter. Weliswaar geen water of toilet - daarvoor bestaan er de algemene campingvoorzieningen - maar wel met bed, tafel en stoelen, ijskast, kookgelegenheid en een zitje op een balkonnetje buiten - waar je met al die regen weliswaar niks aan hebt, en ..... een verwarming op electriciteit. Top. Doen we.

En van binnenuit heb je zicht op het water. Daar hebben we in Scandinavië kennelijk patent op.

Omdat we vandaag maar een korte tijd hebben hoeven rijden, is er veel tijd over en gaan we een heerlijk dagje kneuteren. Lekkere etenswaren kopen in de supermarkt, even bij de bakker langs voor iets prettigs bij de koffie, en dan genoeglijk warm genieten van al die natte ellende buiten. En op tijd naar bed.

De volgende ochtend lijkt het even wat droger. Althans we horen vanuit ons bed geen getik meer op het dak. Dus doen we vol verwachting onze gordijnen open, en wat zien we?

NEE HE?!? JA HOOR !?!

Ik had vannacht al een wilde droom waarin een groep woeste trollen zo'n cruiseschip gekaapt had ..... Mijn god, en nou dit weer. Houdt die ellende dan nooit op?!?

Tussen alle buien door gaan we uiteindelijk - gewapend met paraplu en regenponcho's - toch maar de stad in. Het centrum ligt op drie kilometer van de camping. Normaal zouden we dat lopen. Maar vandaag lijkt het safer om met de auto naar het centrum te rijden en dan ons geluk te beproeven.

En, alsof de duvel ermee speelt, als we in het centrum aankomen houdt de regen goeddeels op, en kunnen we heerlijk genieten van het moois dat Alesund te bieden heeft.

Het hele centrum hangt van de Art Nouveau-huizen aan elkaar. Prachtig en bijzonder, omdat je bijna nooit aantreft dat een stadscentrum helemaal in dezelfde stijl is opgetrokken. En als je eenmaal foto's begint te knippen, houd je niet meer op. Overal zie je mooie huizen met leuke details.

Vanuit een heuvel die we beklimmen, heb je een mooi uitzicht over de hele stad.

En ook willen we natuurlijk de plaatselijke kerk op de foto.

En zo trekken we van de ene wijk naar de andere en blijven we ons verbazen over zoveel moois. Alesund heeft dan ook de titel van "de mooiste stad van Noorwegen". Wat ons betreft terecht. Dus knippen we nog maar even door.

Zelfs de parkeergarage is opgetrokken in Art Nouveau-stijl. Wie bedenkt zoiets geniaals? En welke stad heeft nou zoiets?

Na zoveel pracht bewonderd te hebben, willen we ook het naadje van de kous weten. Hoe komt Alesund aan zo'n fenomenaal cetrum? Voor het beantwoord krijgen van die vraag, brengen we een bezoek aan het Art Nouveau Museum ter plaatse.

Daar komen we allereerst terecht in een soort cabine. Als de deuren zich achter ons sluiten, blijkt dit een tijdmachine die ons mee terugneemt in de tijd. We zien op projectieschermen het jaartal terug lopen, met de bijbehorende plaatjes. We zien Saddam Houssein langs komen, John F. Kennedy doodgeschoten worden en Marthen Luther King een dream hebben. We zien hippy's, Elvis Presley en Adolf Hitler en zo gaan we steeds verder terug in de tijd.

De machine stopt in 1904. In januari 1904 om precies te zijn. Alesund. Het stormt. Een klein brandje aan de windzijde van de stad wordt door de razende storm over de hele plaats verspreid. Alle huizen zijn van hout. En in 15 uur tijd ligt de hele stad in de as en zijn de tienduizend inwoners allemaal dakloos. Van het centrum is helemaal niets meer over.

Het geweldige ongeluk blijkt op de langere termijn ook een aspect van geweldig geluk met zich mee te brengen. Van over de hele wereld wordt hulp aangesleept. Zelfs meer dan gebruikt kan worden. Ook de Noorse regering stelt zich meer dan ruimhartig op en komt met grote kapitalen over de brug.

Het stadsbestuur geeft een architect de opdracht om een plan te tekenen voor de weer op te bouwen stad. Omdat er helemaal niks meer overeind staat, kan hij van scratch af aan beginnen. Bredere straten. Stenen woningen. En allemaal in de heersende kunstwind van dat moment: Art Nouveau.

Nou heeft Alesund wel het tij mee. Er heerst een economische crisis, dus zijn er overvloedig veel arbeidskrachten beschikbaar voor niet al teveel geld. In drie jaar tijd wordt de stad weer opgebouwd. En daarmee krijgt het met recht de titel "Art Nouveau- stad". En "de mooiste stad van Noorwegen".

Ook wordt het op dat moment de gewoonte om je huis in die stijl in te richten. In het museum zien we een aantal voorbeelden van meubels uit die tijd.