Cumbemayo

15 juli 2016 - Cajamarca, Peru

NB: Wij verblijven deze en volgende week in de Andes en de Selva van Peru. De wifi-kwaliteit is daar allerbelabberdst. Het is gewoon geluk hebben als iets het doet. Tot volgende week zaterdag bestaat dus de kans op geen  -  of zeer onregelmatige  -  postings.

Cajamarca is een aardig stadje, maar de interessante plekken liggen er buiten. Zoals bijvoorbeeld Cumbemayo. Op het oog alleen een boeiende rotsformatie, maar 1500 jaar voor Christus woonden hier de Cajamarca en daarvan zouden nog overblijfselen te aanschouwen zijn. Dus boeken we welgemoed een excursie. Niet dat we er op de voorhand veel van verwachten, maar we laten ons graag verrassen.

En verrast worden we! In negatieve zin omdat de rotsformatie particulier bezit blijkt te zijn, waardoor we er niet dichtbij mogen komen. Dat wordt van tevoren niet verteld. Moet je je in Nederland voorstellen: Een excursie naar de Keukenhof, maar daar mag je dan alleen op grote afstand naar kijken. Maar ook in positieve zin, omdat deze dag ons een echt inkijkje geeft in het rurale Peruaanse leven. 

Na een bustocht van drie kwartier en met 18 Peruanen als collega reizigers komen we aan bij een rots waar nog enige streepjes te zien zijn, die er door de Cajamarca zijn ingekerfd.

Vervolgens blijkt er dwars door de rots een gang te lopen van zo’n 30 meter lang. Je kunt er precies doorheen klauteren, maar je houdt er niets aan ruimte bij over. Je moet dus niet claustrofobisch zijn aangelegd. Maar dat zijn we gelukkig ook niet.


Aan de achterkant van de rots ontrolt zich een prachtig panorama met de meest grillige rotsformaties. Die zijn veroorzaakt doordat de rotsen bestaan uit vulkanisch gesteente van verschillende dikte, die dus ook verschillend verweerd zijn geraakt.

  
De Peruanen zijn gevoelig voor symbolen en hebben ook een levendige fantasie. Zij zien overal wat in. Soms kunnen we dat volgen, zoals bij deze Pelikaan:

Maar meestal vinden we het erg ver gezocht. En we worden er wat meesmuilig van. Vraagt onze gids: “En wat zien we hier?” En dan zeggen wij: “De testikels van een vleermuis”. In het Nederlands, natuurlijk, want we moeten vanzelfsprekend respect blijven betonen voor de Peruaanse way of life. 

Het aardige van de Noord-Peruaanse bezienswaardigheden is dat ze nog nauwelijks of niet bekend zijn bij de toeristen. Het gevolg is dat er ook geen voorzieningen voor reizigers zijn. We moeten dus gebruik maken van wat de locale Peruanen ons te bieden hebben. Zo zie je hier en daar in het landschap een Peruaans vrouwtje die je doorgaans een flesje water of een pakje koekjes kan verkopen. 

Van honger en dorst kom je dus niet om, maar daar heb je het dan ook wel mee gezegd. Dorine probeerde bij een lokaal stalletje een klein stukje Choclo (gekookte mais) te nuttigen, maar werd vervolgens de rest van de dag door Montezuma op handen gedragen.

Het was wel heel interessant om de lokale mensen in hun eigen natuurlijke habitat bezig te zien.

  
Verder had onze gids een uitermate boeiend betoog over de Cajamarca en hun vroegere leven hier. Zo toonde hij ons een kanaaltje van 1500 voor Christus, waarmee zij het huidige centrum van de stad van water voorzagen. Toch een afstand van 45 km en soms ook dwars door rotsen heen.

    
Al met al een boeiende en gevarieerde dag, die we achteraf bezien toch ook weer niet hadden willen missen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Hans:
    16 juli 2016
    Boeiend, al die overblijfselen van oude culturen. Ongelooflijk wat die mensen toen al allemaal voorelkaar kregen.