Cafayate

20 augustus 2016 - Cafayate, Argentinië

Om te beginnen eerst het goede nieuws. Het pootje van Dorine is officieel genezen verklaard. Door mij dan. Weliswaar is de blauwe plek op haar enkel nog niet helemaal verdwenen, maar dat verhindert haar niet om weer rond te lopen als een getrainde kievit. En dat is toch waar het uiteindelijk over gaat.

Het zuidwaarts zakken gaat in de richting van de plaats Cafayate. Waarom die plaats? Het ligt in de richting van La Rioja, waar we  -  vanwege het landschappelijk schoon  -  zeker naar toe willen. Maar de afstand vanuit Cachi is niet in een keer te overbruggen. Dat gaat in drie etappes, waarvan Cafayate de eerste stop is.

 En zelfs dat gaat niet in één keer. Eerst een bus van Cachi naar Angastaco, van half elf tot drie. Dan twee uur geduld hebben, om vervolgens een andere bus te pakken voor de doorreis naar Cafayate. Van vijf tot zeven.

20160819_181257-1  Zef in de bus

Het eerste gedeelte van het traject is saai. Een stoffig en dor berglandschap waar weinig aan te beleven valt.

20160819_143441  Dor landschap  

En Angastaco is ook al niet de moeite waard. Niks te beleven. En van een tot vijf sluiten in Argentinië de meeste winkels en dan wordt zo’n dorp als dit volkomen desolaat. Gelukkig is er een benzinestation met een serviceshop. Dan kunnen we in ieder geval iets kopen dat op een lunch lijkt.

Dat wordt een voorverpakte sandwich met ham en kaas, die na consumptie als een steen op mijn maag ligt. Dus heb ik nou wel gegeten en gedronken. Dan maar buiten op een bankje de tijd uitzitten. Ook dat valt niet mee, omdat hier  -  altijd  -  een stevige wind staat. En omdat alles kurkdroog is, neemt de wind het nodige zand mee. Zandstorm is teveel eer, maar aangenaam is het bepaald niet.

Om vijf uur komt de vervolgbus, zowaar redelijk op tijd. De tocht naar Cafayate is voor de verandering uitermate boeiend.

20160819_173345-2  Uitzicht vanuit de bus  

De meest vreemde rotsformaties ontrollen zich voor onze ogen. Genieten!

20160819_145817-1  Landschap met gebergte  20160819_175950-1  Landschap met boerderij 20160819_144029  Landschap met nederzetting  20160819_172343

Ook hier is alles kurkdroog. Maar er is wel een grote rivierbedding met een klein stroompje water.

20160819_141926  Landschap met rivier

Daarvan worden vernuftig waterstroompjes afgetapt, waardoor er aan irrigatie gedaan kan worden. We zien af en toe wijngaarden, vaak omgeven door rijen populieren.

Ook zijn er natuurlijk af en toe hutjes en kleine nederzettingen. Ik moet er toch niet aan denken dat je hier continu moet leven, en dan eenmaal per jaar opbrengst krijgen van de gekweekte druiven. Verveling in het kwadraat. Maar ja, als het je enige manier is om in leven te kunnen blijven, heb je waarschijnlijk geen keus ……..

20160819_174748  landschap met huisje  

Om iets over zevenen  -  vlak voordat de duisternis invalt  -  komt Cafayate in zicht.

20160820_185257  Welkom in Cafayate

Bij het busstation gorden wij onze rugzakken om en wandelen we naar het adres dat Dorine heeft uitgezocht. Voor het eerst hebben we niks gereserveerd, en zien we ter plekke wel. Uiteindelijk is het hoogseizoen voorbij  -  dat was in juli  -  en vroeger konden we niet eens reserveren en dat ging ook altijd goed.

Het voordeel van niet reserveren is dat je je niet op de voorhand hoeft vast te leggen op een aantal nachten. Dus zijn we vrijer in blijven of doorgaan. Als we ter plekke zijn aangekomen bij Hostal Rusty-k blijkt nog een tweede voordeel: De prijs is lager dan op internet wordt gevraagd. Eigenlijk ook logisch: Booking.com en Airbnb willen ook verdienen.

We zijn moe. Eigenlijk altijd na een behoorlijke busreis. Onderweg doe je niks, en toch voelt het alsof je er een forse werkdag op hebt zitten. Maar ja, om half acht ga je nog niet naar bed. Dorine heeft trouwens misschien nog wel trek in iets. Ik niet, de sandwichsteen is nog steeds niet weg. We besluiten om in ieder geval nog een eerste indruk van het centrum op te gaan doen. Cafayate by night. En dan zien we ter plekke wel of we nog ergens zin aan hebben. 

20160819_204512  Cafayate by night.1  20160819_204517  Cafayate by night.2  20160819_205803  Kerk Cafayate by night

Dan volgt alweer een verrassing. Cafayate is een uitermate levendig dorp. Of moet ik zeggen stadje? Met het grootste centrale plein dat ik tot nog toe in Zuid-Amerika ben tegen gekomen.

20160820_175238  Centrale plein Cafayate

Hier gaan we het vast wel even uithouden. Onze honger en dorst blijken zich inmiddels te beperken tot een kop koffie en een ijsje. En daar blijft het bij. Inmiddels is het bijna 10.00 uur. We zijn nog steeds moe. Dus is het nu wel tijd voor een goede nacht slaap. En we tollen ons bed in.

De volgende dag  -  als we nog net op tijd op zijn om het ontbijt nog te halen  -  blijken we toch wel in een erg aardig hostalletje te zijn terecht gekomen. Het is inderdaad wel rustiek. En het heeft een leuk binnenplaatsje met tafels en stoelen waar het goed toeven is. 

20160820_135030  Binnenplaats hostal.2  20160820_135007  Binnenplaats hostal.1

20160820_102302-1  Uitzicht buiten hostal  Uitzicht aan de voorkant.

Ook hebben ze een keuken voor de gasten. Dat opent perspectieven. Zelf de lunch maken. En zelf koken in plaats van elke avond uit eten gaan. Ik ben onderhand wel weer toe aan een product van Dorines sublieme kookkunst. 

Als er nou ook nog een piano was, dan kon ik daarbij de achtergrondmuziek verzorgen, zoals we dat thuis ook vaak doen. Maar helaas, die is er niet. Die is eigenlijk nergens. Op onze trip ben ik pas twee piano’s tegen gekomen, maar die waren beide te aftands om op te spelen. Een goede piano kan ik soms wel missen …..

Alleen is het vandaag koud. We zijn plotseling in een overdagse temperatuur van 8 graden terecht gekomen. Plus een guur windje. Het is de eerste keer dat we op deze reis een dergelijke kou ervaren. Dus toch maar even weer omkleden.

We gebruiken de dag om in het centrum overal onze neus in te steken. Elke leuke winkel gaan we binnen, terwijl we weten dat er in onze rugzakken geen cent ruimte meer is voor wat dan ook. Het is elke dag weer spannend om te zien of we ze dicht krijgen.  

Nou ik het daar toch over heb, hier is een lofzang op zijn plaats voor mijn rugzak. Hij was bepaald niet goedkoop, maar dan heb je ook wat. Niet alleen is het een frontlader in plaats van een bovenklepper, maar hij heeft ook twee stevige handgrepen in plaats van een, zodat ik voor korte afstandjes hem gemakkelijk kan tillen zonder hem op mijn rug te hoeven gooien.

Maar het mooiste van mijn rugzak is dat hij een geheim vakje heeft dat groot genoeg is om mijn portemonnee met reservegeld plus Dorine d’r mapje voor paspoorten en reispapieren in op te bergen. En als je niet weet dat dit vakje er is, dan vind je hem ook nooit. Ik heb hem ook pas na een paar weken  -  volkomen bij toeval  -  ontdekt.

Het mooie van dat vakje is, dat onze waardepapieren inclusief ons geld daar dus volkomen safe zijn. Safer als welke hotelkluis dan ook. Dat is een veilig gevoel als wij ons hotel verlaten voor een wandeling of trektocht.

In het centrum kopen we verse broodjes, twee eieren en een avocado voor onze zelf te prepareren lunch. Die maken we klaar in de keuken en verorberen het daarna in de ontbijtruimte. En we wanen ons even een beetje thuis. Dorine gebruikt de tijd daarna om zich te oriënteren op het vervolg van onze reis.

20160820_141006  Dorine aan het puzzelen

Want hoe verder we Argentinië intrekken, des te onbekender voelen wij ons hier. Maar goed, dat hoort tegelijk bij het avontuur.

Vanavond gaan we samen koken. Heel bijzonder voor ons: Normaal is Dorine de keukenprinses. En ik de musicus. Of hooguit assistent-kok. We hebben rijst ingekocht, met één prei, één ui, één doosje verse erwten, en één doosje met ham, spekjes, kaasblokjes en olijven. En laat dat verder maar aan Dorines creativiteit over. Okay, ik ken mijn plaats. Voor een optimaal resultaat ben ik vanavond ook weer assistent-kok. Maar wel met 100% inzet. Dat wordt genieten!

Foto’s

5 Reacties

  1. Hans:
    21 augustus 2016
    Gelukkig staat Dorine weer met beide voeten stevig op de grond. En nu even liever niet overbelasten. Een maaltijd bereiden kan zij prima als toezichthoudster met Zef als chef.
  2. Jo&Conny:
    21 augustus 2016
    Goed om te horen dat Dorine weer ok is. Tja Zef zoals je al wist: zuid Amerika is een flinke lap grond, dus als je veel wilt zien, zit je veel in de bus , groetjes JoCo
  3. Marja:
    22 augustus 2016
    Wist je dat in Cafayate de hoogste wijngebieden van ZA liggen ?? Vergeet vooral niet naar een Bodega te gaan voor een glaasje Torrentes ( als AA heb ik daar verstand van ) Een hele mooie is Vinas de Cafayate .....ongeveer 2 kilometer uit het centrum. Wij zaten in Lo de Penalba aan het pleintje. De hond in de gang is mijn vriend. Buen viaje !!!!
  4. Marja:
    22 augustus 2016
    Wist je dat in Cafayate de hoogste wijngebieden van ZA liggen ?? Vergeet vooral niet naar een Bodega te gaan voor een glaasje Torrentes ( als AA heb ik daar verstand van ) Een hele mooie is Vinas de Cafayate .....ongeveer 2 kilometer uit het centrum. Wij zaten in Lo de Penalba aan het pleintje. De hond in de gang is mijn vriend. Buen viaje !!!!
  5. Zef:
    24 augustus 2016
    Dat is nou jammer, Marja. We lazen je reactie toen we net vertrokken uit Cafayate .......